🎇 Tyłozgryz U Psa Zdjęcia
Dlaczego u mojego psa pojawił się tyłozgryz? Jednak każda rasa psa może rozwinąć podgryz. Może się to zdarzyć, gdy szczeniętom wypadną zęby dziecka i nowy zestaw zacznie się rozwijać pod kątem. … W przypadku psa, którego rasy zwykle rozwijają się pod zgryzem, nie powinno to wpływać na psa. Ja mam również problem z zębami u swojego 9 mieś. psa, rosną krzywo i nie wiem czy mu się wyrównają czy nie? To ten, co na Awatarze i podpisie. Pies jest wielki, ok. 72 w kłębie, waga ok. 45kg. W trakcie wymiany zębów, nie klapały mu uszy, choć ostatnio zauważyłam miękkie końcówki, co widać w biegu. Zauważyłam również lekki żółtawy osad na kłach przy dziąsłach, pies bardzo się ślini, choć to nie to, co miał w trakcie wymiany, w tym czasie ciągle chodził zapluty z opuchniętymi dziąsłami. Poprzedni mój ON w wieku 12 lat miał białe zęby, wet nie znając jego wieku dawał mu lat, z zaznaczeniem, że stan uzębienia w stanie b. dobrym. W tym przypadku jestem trochę zdezorientowana, bo nie wiem czy on z tego wyrośnie i się wyrówna, czy to jakaś wada. Załączam zdjęcia uzębienia mojego dotyczy zuchwy, obydwu stron [IMG] Tyłozgryz – leczenie. Istnieje wiele metod leczenia tyłozgryzu. Diagnostyka ortodontyczna opiera się na: analizie rysów twarzy, ocenie uzębienia, modeli odlanych z pobranych wycisków oraz zdjęć radiologicznych (standardem są zdjęcia pantomograficzne i cefalometryczne). Sposób leczenia zależy od rodzaju wady oraz momentu jej Zapraszam Was do cyklu wpisów o rodzajach wad zgryzu. Tyłozgryz jest jedną z najczęściej występujących wad zgryzu w naszej szerokości geograficznej. Stanowi ona ok. 45 proc. wszystkich wad występujących w naszej populacji. Wady zgryzu można podzielić ze względu na kierunek przestrzenny, w którym się rozwijają, na: poprzeczne, pionowe (góra-dół) lub strzałkowe (przednio-tylne). Tyłozgryz zalicza się do tego ostatniego rodzaju. Dokładniej jest to wada, w której dolny łuk zębowy jest za bardzo cofnięty w stosunku do łuku górnego. Tyłozgryz generalnie jest rozpatrywany w kategorii problemu zębowego, ale należy pamiętać, że bardzo często towarzyszy mu problem szkieletowy. Oznacza on, że żuchwa może być nieprawidłowych rozmiarów lub w nieprawidłowej (cofniętej) pozycji w stosunku do szczęki. Zidentyfikowanie tego problemu jest bardzo ważnym elementem diagnostyki, bo determinuje dalsze postępowanie lecznicze. Wracając do problemu zębowego, jakim jest tyłozgryz obserwuje się często dwojakie ustawienie górnych siekaczy. Mogą one być wychylone lub przechylone do wnętrza jamy ustnej. Jeśli zęby przednie górne (siekacze) są wychylone, znajdują się wówczas znacznie przed zębami dolnymi i występuje tak zwana szpara przednio – tylna. Jeśli przerwy nie ma, siekacze górne są zazwyczaj przechylone. Tyłozgryz można podzielić również na częściowy i całkowity: tyłozgryz całkowity występuje, gdy cały łuk zębowy dolny jest cofnięty w stosunku do górnego; tyłozgryz częściowy polega na wystąpieniu szpary przednio-tylnej, czyli przerwy między przednimi górnymi, a dolnymi siekaczami. Jest to więc nieprawidłowe ustawienie tylko przednich zębów, natomiast zęby boczne są ustawione prawidłowo. Najbardziej zaawansowaną formą tego rodzaju wady zgryzu jest retrogenia, czyli tyłożuchwie morfologiczne. To poważna szkieletowa wada zgryzu, w której dochodzi nie tylko do zahamowania doprzedniego wzrostu żuchwy, ale dodatkowo często występują też zmiany w jej budowie, jest ona za mała w stosunku do szczęki, a jej ruchy doprzednie mogą być ograniczone. Tak nasilona wada może się rozwijać na skutek upadku na brodę we wczesnym dzieciństwie i uszkodzenia w stawie skroniowo-żuchwowym, gdzie znajdują się główne ośrodki wzrostu żuchwy, ogólnoustrojowego zakażenia, które atakuje również stawy skroniowo-żuchwowe (np. w przebiegu sepsy) lub są składową poważnych wad genetycznych ( Pierre-Robin’a) Jak tyłozgryz objawia się w rysach twarzy? W rysach twarzy tyłozgryz objawia się cofnięciem bródki, pogłębieniem bruzdy wargowo-bródkowej i wywinięciem wargi dolnej. Objawy retrogenii są znacznie poważniejsze. U pacjenta w profilu żuchwa jest jeszcze bardziej cofnięta, bródka spłaszczona, a dolny odcinek twarzy – wydłużony. Pacjenci mają tzw. ptasi profil. Jak powstaje tyłozgryz? Czynniki powstawania tyłozgryzu/tyłożuchwia mogą być różne. Najczęściej są to czynniki środowiskowe, ale mogą być one również dziedziczne. U dzieci tyłozgryz powstaje najczęściej na skutek czynników środowiskowych, czyli zaburzeń postawy jamy ustnej (oral posture) i funkcji oraz szkodliwych nawyków takich jak: przedłużone ssanie smoczka; ssanie palców i zasysanie wargi dolnej; długie i częste karmienie butelką; a przede wszystkim stale otwarta buzia i brak możliwości kształtowania się właściwej pozycji języka to znaczy na podniebieniu (ustny tor oddychania). Ustny tor oddychania powoduje, że język znajduje się w dolnej pozycji jamy ustnej zamiast wywierać lekki nacisk na podniebienie, co kształtuje prawidłowo szczękę. Z tego samego powodu żuchwa rosnąc, wykonuje ruch do tyłu i do dołu zamiast do przodu, co predysponuje do rozwoju jej dotylnego ustawienia. Leczenie tyłozgryzu Postępowanie kliniczne musi być poprzedzone dokładną diagnostyką, analizą rysów twarzy pacjenta, jego uzębienia, wykonaniu modeli wycisków, zdjęć rentgenowskich, fotografii twarzy i przeprowadzeniu dokładnego wywiadu. Na tej podstawie ortodonta ocenia, jakie jest podłoże tej wady zgryzu. W ustalaniu planu leczenia bardzo ważny jest również wiek pacjenta. Inaczej podchodzi się do leczenia pacjenta, u którego zakończył się już okres wzrostu. W jego przypadku modyfikacja i modelowanie wzrostu szczęki jest już mocno ograniczone. U 6-7 letniego dziecka, które ma tyłozgryz i cały czas są rośnie leczenie będzie miało bardziej naturalny i łatwiejszy przebieg. U dzieci, u których najczęstszymi czynnikami wystąpienia tyłozgryzu są zaburzenia postawy i funkcji w zakresie jamy ustnej i/lub nieprawidłowe nawyki, leczenie zaczynamy przede wszystkim od wyeliminowania tych przyczyn. Powinno to być leczenie zespołowe. Mały pacjent w zależności od potrzeby powinien być pod opieką ortodonty, laryngologa, alergologa, logopedy, fizjoterapeuty, mioterapeuty itp. Należy ocenić, które czynności są zaburzone i skierować dziecko do odpowiednich specjalistów. Aby leczenie było jak najbardziej efektywne, leczenie ortodontyczne powinno być składową całego postępowania. Rolą ortodoncji najczęściej jest w tym przypadku poszerzanie łuków zębowych, normalizacja postawy języka i nauka oddychania przez nos. U dorosłych, u których ten rodzaj wady zgryzu jest już rozwinięty i utrwalony, postępujemy inaczej. Nie mamy już możliwości zapobiegania dalszemu rozwojowi tyłozgryzu i sterowania dalszym wzrostem szczęki i żuchwy. Możliwości leczenia w tym przypadku są uzależnione od nasilenia tyłozgryzu i współwystępowania również składowej szkieletowej. Jeśli jest duża dysproporcja między szczęką, a żuchwą, która jest za mała i ustawiona za bardzo do tyłu, jedynym rozwiązaniem może być chirurgiczne leczenie ortognatyczne wspomagane leczeniem ortodontycznym aparatami. Innym rodzajem postępowania jest usunięcie stałych, górnych zębów (najczęściej czwórek). Postępując zgodnie z tą metodą uzyskamy prawidłowe ustawienie zgryzu, ale niestety może mieć ono niekorzystny wpływ na wygląd twarzy i uśmiechu. Jest to tzw. kamuflaż ortodontyczny. Takie metody są nadal praktykowane i w klasycznej ortodoncji uznawane za prawidłowe, jednak osobiście nie jestem ich zwolenniczką. Usuwanie zdrowych zębów, powoduje dodatkowo niepotrzebne zwężenie łuku zębowego, co ma negatywny wpływ na wygląd uśmiechu i zmniejszenie miejsca potrzebnego dla prawidłowej pozycji spoczynkowej języka. Kolejną metodą leczenia dorosłych pacjentów z tyłozgryzem może być dystalizacja zębów. Polega ona na przesunięciu górnych bocznych zębów w tył, w celu dopasowania łuków zębowych do ich prawidłowej relacji. Gdy wada spowodowana jest zbyt dotylnie ustawionym łukiem zębowym dolnym i/lub dotylnie ustawioną żuchwą leczenie może polegać na jej wysunięciu. Istnieje wiele metod leczenia tyłozygryzu, a każdy pacjent musi być traktowany indywidualnie. Nie ma jednoznacznej odpowiedzi, jak leczyć dziecko, a jak dorosłego. Wybór właściwego postępowania zależy od przyczyny powstania wady i wielu innych czynników. Niestety, u dorosłych leczenie tyłozgryzu jest trudne i przy dużym nasileniu wady często może być kompromisowe. Konsekwencje wady zgryzu u psa. Wady zgryzu nie dotyczą tylko ludzi, ale również zwierząt. U psów są one spotykane stosunkowo często. Zaburzenia w ułożeniu zębów mogą stać się przyczyną poważnych problemów z gryzieniem, co skutkuje utrudnieniem normalnego funkcjonowania. Najzwyczajniej, powodują też u zwierzęcia dyskomfort i Kupno psa rasowego to niemały wydatek. Z roku na rok ceny szczeniąt rosną, równając do kwot, jakie za psa trzeba zapłacić w zamożnych krajach Europy Zachodniej, gdzie obowiązującą walutą jest euro. Kwestie finansowe zwykle nie stanowią przeszkody dla prawdziwych miłośników rasy, gotowych zapłacić tyle ile będzie trzeba za szczenię z wymarzonego krycia. Szczególnie, jeżeli w przyszłości zamierzają uczestniczyć w wystawach lub używać zwierzęcia do dalszej hodowli. Jest jednak spora grupa osób, które szukają wyłącznie wdzięcznego towarzysza życia i starają się kupić szczeniaka nieco taniej. W związku z tym, często można natknąć się na pytania o psy “do kochania” czy “na kolanka”. Czym pies na “na kolanka” różni się od miotowego rodzeństwa? Czy rzeczywiście taki szczeniak jest tańszy? Czy warto “polować” na takie zwierzę, czy może lepiej dopłacić do pełnowartościowego pieska? Co właściwie w tym kontekście oznacza przymiotnik “pełnowartościowy”? W niniejszym tekście postaram się odpowiedzieć na te wszystkie pytania i rozwiać ewentualne wątpliwości związane ze szczeniakami, które określa się jako pet quality puppies, w skrócie – pety. Lekturę artykułu umilają piękne szczeniaczki border collie z hodowli Mystique Regni. Zdjęcia autorstwa Dominiki Dubowik. Mówiąc o psach na kolanka, trzeba na początek zaznaczyć, że wszystkie szczenięta w danym miocie, urodzonym w hodowli zarejestrowanej w ZKwP (członek FCI) ze skojarzenia suki hodowlanej i psa reproduktora danej rasy otrzymują metryki. Metryka jest dokumentem, który w lokalnym oddziale ZKwP uprawnia nowego właściciela pieska do wyrobienia mu rodowodu. Oznacza to, że pies kupiony wyłącznie do kochania jest zwierzęciem w 100% rasowym, które po wypełnieniu odpowiedniej administracyjnej procedury będzie mogło legitymować się rodowodem. Czym zatem pet quality puppy różni się od swojego rodzeństwa? Odpowiedź na to pytanie zależy od kontekstu, bowiem o psie na kolanka można mówić w różnych przypadkach. W niniejszym artykule opiszę dwie najczęściej spotykane. Pet quality puppy może oznaczać: szczeniaka z wadami dyskwalifikującymi, które wykluczają możliwość użycia psa jako suki hodowlanej lub reproduktora w przyszłości, zwykle określanego mianem peta; szczeniaka bez wad, który nie jest przeznaczony do hodowli ze względu na umowę z hodowcą, zwykle określanego jako psa do kochania lub na kolanka. W tym miejscu warto podkreślić, że wielu nabywców – szczególnie tych którzy dopiero zaczynają swoją kynologiczną przygodę i szukają pierwszego psa rasowego – mówiąc psie do kochania, czy na kolanka ma na myśli tę drugą możliwość. Mam wrażenie, że określenie “pies do kochania” ma w tym wypadku podkreślić brak ambicji wystawowych oraz położyć nacisk na to, że od psa oczekuje się przede wszystkim aby był wdzięcznym towarzyszem rodziny. Z kolei dla większości hodowców termin pet (i jego pochodne używane w języku polskim) jednoznacznie wskazuje na zwierzę wykluczone z hodowli ze względu na widoczne wady. Ta sytuacja może prowadzić do pewnych nieporozumień podczas komunikacji na linii hodowca – nabywca. W FCI cechy fizyczne i psychiczne psów danej rasy określa oficjalny dokument zwany wzorcem. Wzorzec opisuje egzemplarz idealny, doskonałego przedstawiciela rasy. Są dopuszczalne pewne odstępstwa od wymienionych we wzorcu cech, jednak pies, który ma być używany do hodowli nie powinien za bardzo od niego odbiegać. Odstępstwa, które definitywnie przekreślają karierę hodowlaną psa nazywa się wadami dyskwalifikującymi. Przykładowo, u owczarka australijskiego wady dyskwalifikujące to wnętrostwo u psa, przodozgryz, tyłozgryz większy niż 3 mm oraz białe łaty na tułowiu pomiędzy kłębem a ogonem lub między łokciem a pośladkami. Wzorce ras uznanych przez FCI w języku polskim można przeczytać na stronie ZKwP. W tym kontekście można więc powiedzieć, że szczeniak pełnowartościowy to taki, który posiada wymienione we wzorcu rasy cechy, a przy tym nie ma żadnych dyskwalifikujących wad. Oczywiście, odpowiedzialny hodowca stara się kojarzyć psy tak, aby rodziły się wyłącznie szczenięta zdrowe, o właściwym temperamencie i zgodne z wzorcem. Kłopot polega na tym, że niektóre z wad dyskwalifikujących mogą ujawnić się już po tym, jak szczeniaki wyjadą z hodowli do nowych domów – mowa tu szczególnie o zejściu jąder w przypadku samców oraz ocenie zgryzu, która jest możliwa dopiero, gdy pies ma komplet stałych zębów. To duży problem, szczególnie dla osób, które kupują szczenię w konkretnym celu hodowlanym, jak choćby wzbogacenie prowadzonej linii o nowe geny. Szczeniaki z wadami dyskwalifikującymi, które widoczne są już w momencie narodzin lub krótko po nich często sprzedawane są taniej niż rodzeństwo. Jest to szczególnie popularna praktyka w hodowlach, które zajmują się przede wszystkim rozmnażaniem psów z naciskiem na ich potencjał wystawowy, bowiem wada dyskwalifikująca automatycznie wyklucza psa z tej aktywności. Obniżenie ceny szczeniaka nie jest jednak regułą. Jest wiele hodowców, którzy zarówno szczenięta z wadami, jak i bez wad sprzedają w tej samej cenie. Wiele zależy od tego, na co dana hodowla kładzie nacisk w swoim programie, a także od charakteru samej wady. Szczeniak o ładnej, proporcjonalnej budowie, ale ze zbyt dużą ilością bieli, urodzony w hodowli kładącej nacisk na potencjał sportowy psów może okazać się w przyszłości znacznie bardziej predysponowany do aktywności, do której został stworzony od pozbawionego wady rodzeństwa. W takim wypadku raczej nie należy oczekiwać od hodowcy obniżenia ceny pieska. Osobną sprawą jest wnętrostwo u psów – wada, która wymaga korekcji chirurgicznej (usunięcia jądra, które nie zstąpiło do moszny) w odpowiednim wieku. W takim wypadku wielu hodowców decyduje się o obniżenie ceny szczenięcia o koszt zabiegu lub w umowie zamieszcza zapis o zwrocie kosztów operacji po jej wykonaniu. Nie za bardzo lubię określenie „na kolanka” czy „do kochania”. Na kolanka czy do kochania to wszystkie szczeniaczki powinny być, także te, które biorą udział w wystawach lub w dalszej hodowli. Ja wolę mówić po prostu o szczeniaczkach „niewystawowych” lub „niehodowlanych” czyli takich, które mają wady dyskwalifikujące z wystaw i dalszej hodowli. W mojej rasie (welsh corgi cardigan) są to wady zgryzu, niepoprawne umaszczenie czy kolor oka, brak jądra a także długość włosa. Takich szczeniaczków nie ma jednak wiele, na przykład w 14 miotach tylko trzy pieski nie miały jądra. Szczeniaczki „niewystawowe” sprzedawane są za połowę ceny. – Magdalena Zalewska, hodowla welsh corgi cardigan Uszaki Mieliśmy przypadek, że jeden z chłopaków okazał się wnętrem, a co za tym idzie psem niewystawowym. Razem z właścicielami czekaliśmy do ukończenia przez chłopaka 7 miesięcy, ale bez skutku. Dla mnie było oczywiste, że taki pies powinien kosztować mniej (zresztą to praktyka powszechna w mojej rasie) i ostatecznie właścicielom sprzedaliśmy szczeniaka za połowę ceny. Jeżeli chodzi o corgi to tańsze są szczenięta ze zbyt dużą ilością bieli oraz długowłose tzw. fluffy. – Joanna Sadłowska, współwłaścicielka suczek z hodowli welsh corgi cardigan Uszaki Do tej pory sytuacje z chorymi szczeniętami to w mojej hodowli na szczęście pojedyncze przypadki. Mieliśmy jeden zdiagnozowany w wieku szczenięcym przypadek dysplazji mocnego stopnia – na poziomie C/D oraz wskazania do zabiegu operacyjnego. Właścicielka otrzymała rekompensatę w wysokości 50% wartości suczki. Innym przypadkiem było szczenię, które w wieku 6 tygodni miało zdiagnozowaną wadę serca – przetrwały przewód Botalla. Szukaliśmy suczce domu w zasadzie za darmo. Nowy właściciel miał w ramach kwoty za psa opłacić 50% kosztów zabiegu operacyjnego. Cena operacji wynosiła 2000 zł, więc wkład właściciela wyniósł 1000 zł oraz późniejsze wyjazdy na wizyty kontrolne. Trzecim przypadkiem było niejasne stwierdzenie u psa zaćmy w jednym oku. Zgodnie z zapisem w umowie, właściciel miał prawo wyboru: albo rekompensata pieniężna albo kupno psa za niższą kwotę z kolejnego miotu. Właścicielka wybrała tę drugą opcję i tym sposobem kupiła od nas kolejnego pieska za pół ceny. W międzyczasie kolejne wyniki badań wykazały, że nie jest to wada genetyczna, ale układ między nami pozostał bez zmian. – Anna Czerwik, hodowla border collie Mystique Regni Drugi przypadek to szczeniak pozbawiony wad, który sprzedawany jest jako pies do towarzystwa. Takiego pieska żadne wady nie wykluczają z wystaw i zrobieniu uprawnień hodowlanych teoretycznie mógłby być użyty do dalszej hodowli, jednak umowa zawarta z hodowcą stanowi inaczej. Hodowca może nie zgodzić się na dalsze rozmnażanie psa z wielu powodów. Może się to wiązać z ustaleniami dokonanymi wspólnie z nabywcą, który po prostu nie jest zainteresowany rozmnażaniem psa, może być związane ze chęcią sprawowania ścisłej kontroli nad rozprzestrzenianiem się prowadzonych linii ze strony hodowcy. To bardzo indywidualna sprawa, rzecz ściśle oparta na praktyce hodowlanej i doświadczeniu konkretnej osoby. U mnie w hodowli jest tak, że szczeniaki do hodowli sprzedajemy w ciut wyższej cenie, a psy niehodowlane w mniejszej z zaznaczeniem, że status zwierzęcia może ulec zmianie. Podpisywany jest wtedy aneks do umowy, a właściciel dopłaca różnicę ceny psa hodowlanego. Jak to wygląda w praktyce wyjaśnię na podstawie jednego z moich miotów. To był miot pół na pół: trzy psy i trzy suki. W tej sytuacji, załóżmy, że mamy cztery osoby, które nie są w ogóle zainteresowane hodowlą oraz jedną osobę dla psa i jedną dla suki, które mają w planach zrobienie uprawnień hodowlanych i używanie psa w tym celu. Cena wyjściowa szczeniaka z tego miotu wynosi 3 500 zł w przypadku osób, które nie mają ochoty hodować. To pieski bez wad dyskwalifikujących, które w umowie mają zaznaczone, że nie są przeznaczone do hodowli. W takim wypadku wymagam po okresie wzrostu, czyli w wieku 2-3 lat zabiegu kastracji, na podstawie odpowiedniego zapisu w umowie, podpisywanej przy odbiorze pieska. Zostawiam jednak furtkę na wypadek zmiany wizji właściciela psa. Jeżeli pies będzie naprawdę bardzo fajny, będzie miał osiągnięcia i ktoś będzie chciał zrobić mu uprawnienia hodowlane… Wtedy, owszem, może użyć go do hodowli pod warunkiem, że ureguluje różnicę w cenie za psa do hodowli – dodatkowe 500 zł. Podpisujemy aneks do umowy ze zmiana statusu psa i w ten sposób szczeniak z niehodowlanego zmienia się w psa przeznaczonego do hodowli. – Anna Czerwik, hodowla border collie Mystique Regni W naszej hodowli szczeniak na wystawy i na kolanka (niehodowlany) mają tę samą cenę, za to typowy pet (np. z wadą zgryzu, wnętrostwem) moim zdaniem powinien do nowego domu iść taniej, natomiast muszę zaznaczyć, że sama dotychczas nie miałam takiego szczeniaka. Jeśli chodzi o dwie pierwsze „kategorie” to w każdego szczeniaka wkładam tyle samo pracy, miłości, wysiłku czy karmy, więc nie widzę powodu, by ceny były różne. Oczywiście, jak sprzedaję psa na kolanka, nie do dalszej hodowli to absolutnie nie mam nic przeciwko wystawianiu go, jeśli tylko właściciele chcą, i zawsze staram się w tym pomóc. W przypadku szczeniaków z wadami jest trochę inaczej, bo przyszły właściciel w takiego malucha musi zazwyczaj wyłożyć dodatkowo jakieś pieniądze, na przykład na kastrację z usunięciem jądra z jamy brzusznej, czy korekcję zgryzu i dlatego uważam, że taki szczeniak powinien kosztować mniej. – Anna Łotowska-Ćwiklewska, hodowla berneńskich psów pasterskich Śledzikujący Bern Bywa również tak, że szczenię jest nabywane z jasno określonymi zamiarami – jako przyszła suka hodowlana lub reproduktor. W tym wypadku piesek może być droższy od rodzeństwa (chociaż niekoniecznie tak jest), a hodowca w umowie gwarantuje, że nabywca będzie mógł używać psa zgodnie zgodnie ze swoimi zamiarami. W praktyce oznacza to, że jeżeli u szczeniaka wyjdą na jaw wady, które sprawią, że nie będzie można go rozmnażać hodowca zobowiązuje się do wymiany psa na innego lub zwrotu części pieniędzy. W umowie, którą zawieramy z nabywcą szczenięcia mam rozpisane za co można sobie rościć prawa do rekompensaty, a za co nie. Jeżeli pies staje się wnętrem gdy ma skończony rok (jądra schodzą do 6. miesiąca życia, ale czekam do ukończenia roku by miec pewnosc) to zwracam część ceny psa. Wypłata pieniędzy następuje po przekazaniu dokumentacji od lekarza weterynarii, która poświadcza, że wykonał on zabieg kastracji. Psy z wnętrostwem, mające jedno jądro w mosznie, a drugie w jamie brzusznej, teoretycznie mogą być płodne, ale niezstąpione jądro powoduje wzrost ryzyka nowotworzenia. – Anna Czerwik, hodowla border collie Mystique Regni Z punktu widzenia właściciela psa pies hodowlany od niehodowlanego różni się nieznacznie. Szczenię niehodowlane może z powodzeniem uczestniczyć w wystawach psów rasowych oraz zawodach sportowych, natomiast, zgodnie z umową, nie może być używane do hodowli. Z kolei pet, pies posiadający wady, może wprawdzie zostać zabrany na wystawę, jednak zgodnie z regulaminem wystaw FCI sędzia za każdym razem przyzna mu ocenę dyskwalifikującą. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby pet brał udział w zawodach sportowych i na tym polu odnosił sukcesy. Czy w takim razie warto celowo polować na peta? Moim zdaniem, zdecydowanie… Nie. Z jednej strony, początkowy koszt szczenięcia to tylko kropla w morzu pieniędzy, które wydaje się na utrzymanie psa przez całe życie zwierzęcia. Z drugiej, sądzę, że nie warto rozmyślnie zamykać sobie żadnych dróg i blokować dostępu do konkretnych aktywności. photo credit: Dominika Dubowik Użycie psa, będącego wybitnym osobnikiem, ale mającego jakąś wadę, nie jest błędem, o ile pozostałe cechy przekazywane przez danego psa są bliskie ideału, a wada nie nasila się u potomstwa lub wręcz nie występuje. Celem hodowli nie jest unikanie wad, a uzyskiwanie psów zdrowych o jak najlepszym eksterierze i charakterze. Problemy ze zgryzem dotyczą około 15% psiego społeczeństwa. Tyłozgryz i przodozgryz u psa bardzo często są traktowane przez opiekunów jako defekt, który można naprawić bez szkody dla pupila. Wbrew pozorom leczenie wad zgryzu nie zawsze jest w pełni bezpieczne. Taka terapia każdorazowo powinna pozostawać pod czujnym okiem lekarza weterynarii. Leczenie zgryzu zazwyczaj trwa kilka miesięcy i polega na noszeniu przez zwierzę specjalnego aparatu. Trudno jednoznacznie orzec, jak duży ma on wpływ na poczucie komfortu u czworonoga. Biorąc jednak pod uwagę, że budowa jamy ustnej człowieka i psa są do siebie podobne pod wieloma względami, a ludzie często skarżą się z powodu dolegliwości bólowych powodowanych noszeniem aparatu, można domniemać, że dla zwierząt również nie jest to niczym dnia 18:58 Jakie są rodzaju zgryzu u psów? Zgryz u psa może się różnić budową. Wyróżniamy następujące typy tej części ciała u czworonogów: zgryz nożycowy, czyli najbardziej prawidłowy. To typ wystawowy, pożądany przez właścicieli większości ras. Charakteryzuje się on tym, że siekacze żuchwy są zlokalizowane tuż za siekaczami szczęki. Zdaniem profesjonalistów, takie ułożenie uzębienia jest bezpośrednim wynikiem udomowienia psa i jego ewolucji pod wpływem człowieka; zgryz kleszczowy, inaczej nazywany cęgowym. Ten rodzaj wyróżnia się nachodzeniem na siebie siekaczy szczęki i żuchwy. Zęby w tym układzie są ustawione względem siebie w linii prostej. Zgryz kleszczowy jest prawidłowy u psów pasterskich. Specjaliści twierdzą, że to on był bazą dla rozwinięcia się zgryzu nożycowego; zgryz naprzemienny, czyli taki, w którym siekacze żuchwy dolnej wychodzą na przód lub są położone za górnymi siekaczami szczęki. Uważa się, że zgryz naprzemienny stanowi poważną wadę budowy psiej żuchwy; przodozgryz u psa – można o nim mówić, gdy siekacze żuchwy są wysunięte do przodu o wiele mocniej, niż siekacze szczęki. W takiej sytuacji cała żuchwa jest w wyraźny sposób przesunięta ku przodowi, co wygląda dość nienaturalnie. Taki zgryz jest wadą i występuje najczęściej u psów ras brachycefalicznych charakteryzujących się czaszką o skróconej części pyskowej względem mózgoczaszki. Mowa tutaj o pekińczykach i bokserach; tyłozgryz, czyli tzw. zgryz karpiowaty to taki, który zakłada zbyt mocno skróconą żuchwę i znaczące cofnięcie się jej siekaczy. U psów z tyłozgryzem można zaobserwować cofnięcie żuchwy względem szczęki. Taka budowa zgryzu to kolejny przykład jego wady. Warto pamiętać, że fachowej oceny budowy psiego zgryzu może dokonać jedynie weterynarz. Chcąc uzyskać opinię specjalisty, najlepiej wybrać się do niego na wizytę zaraz po tym, gdy u czworonoga nastąpi całkowita wymiana zębów mlecznych na stałe. Wówczas właściciel będzie miał szansę dowiedzieć się, czy wada zgryzu u psa jest obecna i w jaki sposób można ją skorygować. To szczególnie ważne zagadnienie dla właścicieli zwierząt rasowych, które docelowo miały brać czynny udział w wystawach. Czy należy korygować przodozgryz u psa? Korekta psiego zgryzu to temat, który wzbudza wiele skrajnych emocji. Wszystko ze względu na podejrzenie, że noszenie aparatu prostującego zęby, może wywoływać u zwierzęcia podobny dyskomfort, jak ta sama czynność u człowieka. Mimo to jednak wielu właścicieli rasowych czworonogów, którzy mają ambicję, aby ich zwierzęta zdobywały medale podczas wystaw, decyduje się na podjęcie podobnych kroków. Lekarze najczęściej odmawiają wsparcia takim opiekunom. Prostowanie zgryzu u psa powinno być powodowane chęcią zwiększenia komfortu jego życia, a nie pragnieniem spełniania własnych marzeń. Korekta przodozgryzu u psa to zatem dobry pomysł i bardzo szlachetne przedsięwzięcie, ale tylko w sytuacjach, gdy chodzi o poprawienie komfortu czworonoga. W zaawansowanych przypadkach wad zgryzu u psa, podjęcie leczenia może sprawić, że pies odczuje znaczącą ulgę w wykonywaniu zwykłych, codziennych czynności takich jak jedzenie czy picie. Pamiętajmy jednak, że skuteczność leczenia jest ściśle zależna od tego, z jak dużą wadą mamy do czynienia. Nie zawsze istnieje możliwość osiągnięcia zadowalających efektów. Jak skorygować przodozgryz u psa? Interesujące jest to, że niemalże wszystkie techniki ortodoncji, które są obecne w leczeniu ludzi, mogą być użyte również u zwierząt. Różnica polega na tym, że człowiek wie, iż prostowanie uzębienia jest dla jego dobra, a zwierzęta niekoniecznie. Z tego powodu niestety trzeba zapomnieć o tym, że pupil zechce w świadomy sposób współpracować z lekarzem. Jeśli weterynarz zaleci, aby zwierzę wykonywało określony zestaw ćwiczeń np. takich z użyciem płytek doprzedsionkowych, nieoceniona okazuje się postawa właściciela. Taka terapia polega głównie na zabawie. Wspomniany przyrząd swoim wyglądem przypomina smoczek, za który należy pociągać, kiedy znajduje się w psim pysku. Pupil ma wówczas świetną rozrywkę i nawet nie wie, że jednocześnie poprawia stan własnego zgryzu. Czasami niestety okazuje się, że standardowe ćwiczenia nie są wystarczające. W takich sytuacjach nieuniknione jest sięgnięcie po aparat ortodontyczny. Przyrząd ten zakłada się psu, który został poddany znieczuleniu. Warto jednak mieć świadomość, że jest tak nie ze względu na powodowane przez niego dolegliwości bólowe, a z uwagi na komfort – zwierzę znacznie utrudniałoby całość działań, gdyby nie było spokojne. Noszenie aparatu może być odrobinę smutnym doświadczeniem dla czworonoga, ponieważ na jakiś czas będzie on zmuszony zapomnieć o gryzieniu zabawek, kości i innych gryzaków. Wszystko po to, aby wyeliminować możliwość zranienia dziąseł. Na szczęście nic nie stoi na przeszkodzie, aby nasz pupil jadł suchą karmę. Czy należy korygować tyłozgryz u psa? Jeśli chodzi o korygowanie tyłozgryzu u psa, to etyczna strona tego działania jest analogiczna do sytuacji opisanej powyżej. Jeśli tyłozgryz u psa znacząco wpływa na komfort życia zwierzęcia, należy podjąć działania, w postaci odpowiednich ćwiczeń lub noszenie aparatu. Jeśli jednak wada nie jest szokująco wielka, a właściciel chce ją wyeliminować jedynie ze względu na chęć dopuszczenia psa do udziału w wystawach – powinien zrezygnować z takich działań. Warto wiedzieć, że leczenie ortodontyczne, aby było skuteczne, powinno trwać odpowiednio długo. Jego średni czas to od 6, do nawet 16 tygodni – w zależności od zaawansowania przypadku i sposobu terapii. Osiągnięcie rezultatu, który byłby stuprocentowo satysfakcjonujący, nierzadko wiąże się z koniecznością poniesienia znacznych kosztów finansowych. Jeśli właścicielowi zależy na delikatnej poprawie zgryzu psa, aby polepszyć komfort jego życia, łączny koszt wizyt w klinice ortodoncji weterynaryjnej nie powinien być wyższy niż 1000-1500 zł. Żuchwa a tyłozgryz Tyłozgryz zaczyna rozwijać się, gdy wyrzynają się zęby stałe. W tym okresie kształtują się także nawyki, które później mają wpływ na uzębienie i szczękę. Nieleczenie tego rodzaju dolegliwości u dziecka może spowodować wadę wymowy, którą w późniejszych latach będzie trudno wyleczyć. Produkty powiązane z 8 latek zachowanie: dlaczego mocz śmierdzi T-shirt z nadrukiem Myszki Miki Dł. w rozm. 36/38 ok. 64 cm. Numer artykułu 92734095 Marka Disney Materiał Materiał wierzchni: 100% bawełna Długość 64 cm (w rozm. 36/38) Długość rękawów Rękawy motylkowe Dekolt Okrągły dekolt, głęboki Kolor biały z nadrukiem fryzura dawida kwiatkowskiego Shirt sportowy 2 w 1, krótki rękaw Shirt sportowy 2 w 1 z lekko prześwitującą wierzchnią warstwą. Dopasowany fason. Można prać w pralce. Dł. w rozm. 40/42 ok. 70 cm. Numer artykułu 93152495 Marka bpc bonprix collection Materiał Materiał wierzchni: 92% poliester, 8% elastan; Materiał wierzchni 2: 60% poliester, 40% bawełna Długość 70 cm (w rozm. 40/42) felieton zbigniewa mikołejki Kurtka dżinsowa z koronkowymi wstawkami Krótki fason, z koronkową wstawką po wewnętrznej stronie mankietów. Dł. w rozm. 38 ok. 49 cm. Numer artykułu 96965295 Marka RAINBOW Długość 49 cm (w rozm. 38) Długość rękawów Długi rękaw Zapięcie Guziki Materiał Materiał wierzchni: 79% bawełna, 2% elastan, 19% poliester Popularne wyszukiwania w serwisie: nystatyna teva , nystatyna cena , tyłozgryz , Dieta ketogeniczna przepisy – co musimy o niej wiedzieć? Dieta ketogeniczna przepisy to tak naprawdę dieta wysokotłuszczowa oraz także niskowęglowodanowa. Podczas stosowania jej tłuszcz stanowi większość energii dostarczanej naszemu organizmowi. Jak przeprowadzić prawidłowo dietę ketogenną? Jakich eektów możemy się spodziewać? Tego wszystkiego się już wkrótce dowiemy. Włosy jak z Hollywood! Sklepowe półki dosłownie uginają pod ogromnym wyborem kosmetyków do włosów. Szampony i odżywki do przeróżnych rodzajów włosów kuszą efektownymi opakowaniami. Na zdjęciach piękne modelki z burzą jeszcze piękniejszych włosów. Opisy i nazwy obiecują natychmiastowy efekt. Naj... Pielęgnacja przeciwstarzeniowa - na co zwrócić uwagę? Odpowiednio wcześnie wprowadzona pielęgnacja przeciwstarzeniowa zapewnia nam młody i promienny wygląd na długie lata. Dowiedz się, jak opóźnić procesy starzenia i jak dostosować pielęgnację do rodzaju swojej cery. Starzenie się skóry - naturalny proces, który da się opóźnić<... # 8 latek zachowanie, # dlaczego mocz śmierdzi, # fryzura dawida kwiatkowskiego, # felieton zbigniewa mikołejki, # nystatyna cena, # tyłozgryz, # tyłozgryz u psa, # Dieta ketogeniczna przepisy – co musimy o niej wiedzieć?, # Włosy jak z Hollywood!, # Pielęgnacja przeciwstarzeniowa - na co zwrócić uwagę? Witam. Jestem nowym użytkownikiem forum i potrzebuję pomocy bardziej doświadczonych w sprawie tyłożuchwia. Wczoraj wraz z narzeczoną kupiliśmy 8 tygodniowego szczeniaka rottweilera. Wieczorem zauważyłem u niego (jak się okazało) poważną wadę zgryzu. po przesiedzeniu kilku godzin w internecie dowiiStockGłęboka Pioderma U Psa - zdjęcia stockowe i więcej obrazów Ropień - Ropień, Alergia, Badania klinicznePobierz to zdjęcie Głęboka Pioderma U Psa teraz. Szukaj więcej w bibliotece wolnych od tantiem zdjęć stockowych iStock, obejmującej zdjęcia Ropień, które można łatwo i szybko #:gm1390718822$9,99iStockIn stockGłęboka pioderma u psa. – Zdjęcia stockoweGłęboka pioderma u psa. - Zbiór zdjęć royalty-free (Ropień)OpisDeep Pyoderma in dog. Dog sores caused by bacterial wysokiej jakości do wszelkich Twoich projektów$ z miesięcznym abonamentem10 obrazów miesięcznieNajwiększy rozmiar:4240 x 2832 piks. (35,90 x 23,98 cm) - 300 dpi - kolory RGBID zdjęcia:1390718822Data umieszczenia:11 kwietnia 2022Słowa kluczoweRopień Obrazy,Alergia Obrazy,Badania kliniczne Obrazy,Badanie lekarskie Obrazy,Bez ludzi Obrazy,Blizna Obrazy,Ból Obrazy,Choroba Obrazy,Choroba zakaźna Obrazy,Część ciała zwierzęcia Obrazy,Dermatologia Obrazy,Fajny Obrazy,Fotografika Obrazy,Futro - Tkanina Obrazy,Głęboki Obrazy,Higiena - Pojęcia Obrazy,Horyzontalny Obrazy,Klinika Obrazy,Pokaż wszystkieCzęsto zadawane pytania (FAQ)Czym jest licencja typu royalty-free?Licencje typu royalty-free pozwalają na jednokrotną opłatę za bieżące wykorzystywanie zdjęć i klipów wideo chronionych prawem autorskim w projektach osobistych i komercyjnych bez konieczności ponoszenia dodatkowych opłat za każdym razem, gdy korzystasz z tych treści. Jest to korzystne dla obu stron – dlatego też wszystko w serwisie iStock jest objęte licencją typu licencje typu royalty-free są dostępne w serwisie iStock?Licencje royalty-free to najlepsza opcja dla osób, które potrzebują zbioru obrazów do użytku komercyjnego, dlatego każdy plik na iStock jest objęty wyłącznie tym typem licencji, niezależnie od tego, czy jest to zdjęcie, ilustracja czy można korzystać z obrazów i klipów wideo typu royalty-free?Użytkownicy mogą modyfikować, zmieniać rozmiary i dopasowywać do swoich potrzeb wszystkie inne aspekty zasobów dostępnych na iStock, by wykorzystać je przy swoich projektach, niezależnie od tego, czy tworzą reklamy na media społecznościowe, billboardy, prezentacje PowerPoint czy filmy fabularne. Z wyjątkiem zdjęć objętych licencją „Editorial use only” (tylko do użytku redakcji), które mogą być wykorzystywane wyłącznie w projektach redakcyjnych i nie mogą być modyfikowane, możliwości są się więcej na temat obrazów beztantiemowych lub zobacz najczęściej zadawane pytania związane ze zbiorami zdjęć.Tyłozgryz jest najczęściej występującą wadą zgryzu u dzieci i z reguły jest diagnozowany po 7. roku życia. Im wcześniej się to zdarzy, tym szybciej i skuteczniej można ją wyleczyć. Brak działania w kierunku korekcji tyłozgryzu u małych pacjentów przyczynia się do tego, że wada ta występuje również u osób dorosłych. Pochodzenie Biszony hawańskie, bo tak brzmi pełna nazwa rasy, pochodzą z zachodniej części basenu śródziemnomorskiego, obejmującej wybrzeża Hiszpanii i Włoch. Co do jego przodków, zdania są podzielone. Jedni twierdzą, że pochodzą od bolończyka i bichon frisee, inni, że ich przodkiem jest maltańczyk. Ta druga wersja wydaje się bardziej przekonująca wziąwszy pod uwagę wydłużoną sylwetkę oraz podobny, jedwabisty włos hawańczyka i maltańczyka, w odróżnieniu od owłosienia bolończyka i biszona kędzierzawego. Innych psów uczestniczących w powstawaniu rasy nie udało się ustalić. Na początku XVIII wieku włoscy marynarze zawieźli je na Kubę, gdzie wkrótce stały się ulubieńcami bogatej kubańskiej arystokracji. Stały się bardzo popularne, zadomowiły się w eleganckich pałacach i wielkich wiejskich posiadłościach. Ze względu na to, że najczęściej spotykaną barwą ich owłosienia był brąz, będący jednocześnie kolorem tytoniu, stworzono teorię, że kolebką rasy jest stolica słynnych kubańskich cygar - Hawana. Mimo że niemająca nic wspólnego z prawdą, ta teoria była na tyle chwytliwa, że mimo ewidentnie europejskich korzeni, pies został raz na zawsze hawańczykiem. Wielka popularność rasy utrzymała się do końca XIX wieku, po czym powoli zaczęła popadać w zapomnienie. W latach 60-tych XX wieku zainteresowanie rasą wróciło i biszony hawańskie na nowo pojawiły się w wielu zamożnych kubańskich domach. Po dojściu do władzy Fidela Castro, w wyniku przeprowadzonej przez niego rewolucji, ich właściciele zmuszeni byli emigrować do Stanów Zjednoczonych. Wielu z nich udało się przemycić przez granicę swoje psy i w ten sposób uratowali rasę przed wyginięciem. Amerykanie przyjęli je z otwartymi ramionami, powstał nawet Havanesse Club of America, który dołożył starań by odbudować i spopularyzować tę rasę. Do Europy biszony hawańskie dotarły bardzo późno, bo dopiero w 1981 roku. Sprowadziła je do Niemiec pani Monika Moser i to w jej hodowli po dwunastu miesiącach przyszedł na świat pierwszy europejski miot psów tej rasy. Mimo niewątpliwych zalet, hawańczyki są nadal rasą stosunkowo rzadką. W Polsce stały się ostatnio bardzo modne, niestety jest to najgorsza rzecz, jaka mogła je spotkać, bo to spowodowało zainteresowanie dzikich hodowli, które są wielkim nieszczęściem zarówno dla żyjących tam psów, jak i przyszłych właścicieli wyhodowanych przez nie szczeniąt. Multi Ch FERRO ET IGNI Flupsie FCI Wygląd Hawańczyk jest małym, bardzo bogato owłosionym psem, którego sylwetka wpisuje się w prostokąt, długość tułowia nieznacznie przekracza wysokość psa w kłębie. Grzbiet prosty, lekko wysklepiony w okolicy lędźwiowej, zad wyraźnie opadający. Dolna linia z podkasaną słabizną. Ogon noszony wysoko, najlepiej zawinięty na grzbiecie. Kończyny przednie proste i równoległe, tylne umiarkowanie kątowane. Łapy nieco wydłużone, małe, zwarte. Głowa osadzona na średnio długiej szyi, o szerokiej, płaskiej lub lekko wysklepionej czaszce oraz zwężającej się kufie. Oczy dość duże, migdałowate, brązowe w jak najciemniejszym odcieniu, z ciemno pigmentowaną powieką, przysłonięte grzywką. Uszy osadzone wysoko, szpiczaste, opadające, ale nie odchylone od policzków, ani też do nich przylegające, ukryte w masie owłosienia. Nos czarny lub brązowy. Wargi przylegające, zgryz nożycowy, najwyżej cenione jest uzębienie kompletne, ale brak P1 i M3 jest tolerowany. KITTY Białe Bursztynki FCI Wysokość w kłębie: 23-27 cm, tolerowana od 21-29 cm. Masa ciała: wzorzec nie precyzuje, orientacyjnie 5-7 kg, z tolerancją +/- 1 kg Charakter, usposobienie Pod względem temperamentu hawańczyk przypomina pozostałe psy z grupy biszonów, do których poza nim należy również maltańczyk, bolończyk oraz bichon frisee. Jest to typowy pies do towarzystwa, który potrzebuje bliskości człowieka, bardzo przywiązany do swojej rodziny. Mimo niewielkich gabarytów, jest bardzo odważny, ma mocny charakter i trzeba go traktować tak, jak każdego dużego psa. Nie można mu pozwalać na wszystko, bo słabość właściciela szybko rozszyfruje i z wielkim wdziękiem wykorzysta. Jest bardzo inteligentny, chętnie i szybko się uczy, opanowanie podstawowych komend nie zabierze mu dużo czasu. Jest to pies o dużym temperamencie, który gdzieś musi wyładować, uwielbia długie spacery, z radością będzie uprawiał ze swoim panem poranny jogging, choć oczywiście dystans musi być dostosowany do jego możliwości. Nie nadaje się do sportów wymagających dużego wysiłku, np. biegania przy rowerze, natomiast doskonale sprawdza się w tych psich sportach, które wymagają pomysłowości i sprytu, w szczególności w agility. F`VINCENT Du Printemps des Olivets wł. hod. Andruszewsky Zakątek FCI Dzięki wesołemu usposobieniu oraz zamiłowaniu do sztuczek i błaznowania, biszony hawańskie wykorzystywane są często w pokazach cyrkowych, choć na szczęście budzi to coraz więcej sprzeciwów. Natomiast nic nie stoi na przeszkodzie, by nauczyć psa w domu kilku różnych sztuczek, którymi bardzo chętnie będzie się popisywał. Szata Biszony hawańskie nazywane są czasami „hawana silk” ze względu na długi jedwabisty włos. Sierść hawańczyka składa się z wełnistego, słabo rozwiniętego, często zupełnie nieobecnego podszerstka, oraz długiego na 12-18 cm włosa okrywowego, który powinien być miękki, prosty lub falisty, ale może również tworzyć delikatne loki. Umaszczenie: bardzo rzadko spotykane czysto białe, płowe w różnych odcieniach, często z lekkimi przyciemnieniami, koloru hawana (brązowo-rudy kolor tytoniu), a także czarne. Na wymienionych umaszczeniach wzorzec dopuszcza łaty, a także delikatny ciemny nalot Joyaseda’s Joker at Almendares i Almendares SZANTA Sierść hawańczyka wymaga bardzo starannej i systematycznej pielęgnacji, przede wszystkim częstego szczotkowania, bo jak każda długa sierść ma tendencję do plątania i filcowania. Więcej na temat pielęgnacji sierści hawańczyka i przygotowania go do wystaw - kliknij tutaj Zdrowie Biszony hawańskie należą do psów odpornych i długowiecznych. Mimo to jest kilka schorzeń, które mogą pojawić się u psów tej rasy. Są to problemy z sercem oraz dziedziczne choroby oczu, takie jak postępujący zanik siatkówki (PRA), oraz katarakta. Ze schorzeń układu kostnego wymienić należy przede wszystkim dość często spotykane zwichnięcie rzepki kolanowej oraz aseptyczną martwicę główki kości udowej. Występowanie wyżej wymienionych chorób oczu oraz problemy z rzepką kolanową można znacznie ograniczyć, wykonując odpowiednie badania przed zakwalifikowaniem psów do rozrodu. Inter Champion Anett from Bohemica Land Do kogo pasuje ten pies ? Hawańczyk jest przemiłym psem rodzinnym i do towarzystwa. Nie będzie przesadą, jeśli się powie, że nadaje się dla praktycznie dla każdego. Poradzi z nim sobie nawet osoba, która nigdy nie miała psa i nie ma żadnego doświadczenia w ich wychowaniu, pod jednym wszakże warunkiem, że będzie miała dużo spokoju i cierpliwości, by go dobrze wychować i wszystkiego nauczyć. Hawańczyk jest psem wrażliwym, o kruchej konstrukcji psychicznej, dlatego też wymaga łagodności w prowadzeniu oraz pozytywnych metod szkolenia opartych na pochwałach i nagrodach. Osoba nerwowa, łatwo reagująca krzykiem, powinna z posiadania hawańczyka zrezygnować, bo takie traktowanie może doprowadzić do tego, że pies stanie się lękliwy. KING OF MAN Pilosus Trzeba sobie zdawać sprawę z tego, że każde szczenię wymaga socjalizacji i ułożenia, musi wejść w rytm życia swojej rodziny, bo nawet tak niewielki i bezproblemowy pies musi znać swoje miejsce. Poświęcenie odpowiedniej ilości czasu na jego wychowanie będzie procentowało przez wiele lat. Jeśli kupimy psa w dobrej hodowli, będzie już oswojony z dziećmi, zwierzętami i wszystkimi odgłosami codziennego życia: radiem, odkurzaczem, głośnymi rozmowami. Dopiero po karencji poszczepiennej można go zabrać na spacer, gdzie będzie mógł zobaczyć tłum ludzi i jadące samochody. Hawańczyk jest psem przebojowym i bardzo towarzyskim, wspierany przez opiekuna, chwalony i nagradzany za dobre zachowanie nabierze do niego zaufania i przekonania, że w jego obecności nic mu nie grozi. To bardzo ważne, żeby na tym etapie pies miał same pozytywne doświadczenia. Hawańczyk bez problemu adaptuje się w każdym otoczeniu. Doskonale nadaje się do mieszkania w bloku, jeszcze lepiej będzie się czuł w domu z ogrodem, choć oczywiście do wielogodzinnego, samotnego w nim pozostawania się nie nadaje. Najszczęśliwszy jest, jeśli może w nim przebywać razem z właścicielami, a wspólne zabawy z dziećmi wprawią go w zachwyt. Dla niego najważniejsza jest bliskość właścicieli, dlatego wypuszczenie psa do ogrodu nigdy nie zastąpi wspólnego spaceru. Pod tym względem hawańczyk nie jest zbyt wymagający, wystarczą dwa krótsze wyjścia i jeden godzinny spacer dziennie. Ideałem jest wyjście do parku, lub w jakieś ustronne miejsce, gdzie mógłby bezpiecznie pobiegać z innymi psami i wyładować swoją energię. Jednak zanim zostanie spuszczony ze smyczy, trzeba go koniecznie nauczyć przychodzenia na zawołanie. Behike’s FAME Jest bardzo przywiązany do swoich opiekunów, doskonale nadaje się dla rodziny z dziećmi, bez problemu poradzi sobie z nim sobie również osoba starsza. Dzieci uwielbia, może się z nimi bawić całymi godzinami. Nie wolno jednak zostawiać małych dzieci bez nadzoru podczas zabawy z psem, bo może niechcący zrobić mu krzywdę. Również dzieci trzeba nauczyć jak z nim postępować, bo wiele z nich np. nie wie, że nie wolno podnosić go za łapki, bo to go boli, tylko kładąc jedną rękę pod klatkę piersiową, a drugą pod pupę. Radośnie wita gości, jest bardzo przyjaźnie nastawiony do innych psów, nie ma tendencji do dominacji. Na spacerze bardzo chętnie zawiera nowe znajomości, w domu bez problemu akceptuje inne psy, bez względu na ich wielkość, bo żaden, nawet potężny pies nie zrobi krzywdy malcowi, który się do niego wdzięczy i zaprasza go do zabawy. Żyje w przyjaźni z kotami i domowymi gryzoniami. Muumin i jego wierny towarzysz Kacper W domu hawańczyk jest spokojny i raczej nie szczeka, gdyby jednak zdradzał zamiłowanie do szczekania, trzeba je bardzo konsekwentnie wyhamowywać, bo zwłaszcza w bloku, może to być uciążliwe, zwłaszcza dla sąsiadów. Jest psem czujnym, choć przesadą by było uznać go za psa stróżującego. Zawsze jednak zasygnalizuje, że usłyszał coś niepokojącego i całkiem słusznie uzna, że zrobił to, co do niego zależało, a reszta należy do właściciela. Poza domem biszon hawański nie sprawia problemów i można by go było zabrać dosłownie wszędzie, gdyby nie to, że wiele psów tej rasy cierpi na chorobę lokomocyjną. Kupując psa warto więc spytać hodowcę,czy jego rodzice tolerowali jazdę samochodem. Niezależnie od tego trzeba psa do tego bardzo wcześnie przyzwyczajać, bo przy właściwym wychowaniu można ten problem zminimalizować. W każdym przypadku trzeba robić częste przerwy w podróży i zabrać go krótki spacer. Na postojach w obcym terenie, zwłaszcza przy ruchliwej drodze, nigdy nie można psa spuścić ze smyczy, którą trzeba mu zapiąć jeszcze zanim wyjdzie z samochodu. Hawańczyk nie jest kosztowny w utrzymaniu, jedyny problem to pielęgnacja sierści, choć jeśli ktoś nie ma na to czasu i w dodatku nie zamierza psa wystawiać, może ją skrócić w dobrym salonie pielęgnacji dla zwierząt. Nie uwolni go to jednak od regularnego czesania i szczotkowania, bo jego piękna sierść najczęściej filcuje się przy skórze. W sumie: idealny, niekłopotliwy piesek o przemiłym charakterze, do małych mieszkań, dla spokojnych, zrównoważonych, najlepiej prowadzących aktywny tryb życia osób, które są w stanie poświęcić mu dużo uwagi i czasu. Różne umaszczenia szczeniąt w hodowli Z Przemożnej Chętki Zalety i wady + bardzo miły pies do towarzystwa + do każdych warunków mieszkaniowych + doskonały pies rodzinny + przyjazny wobec dzieci + niewiele szczeka + akceptuje inne zwierzęta domowe + łatwo i chętnie się uczy - wymaga starannej pielęgnacji - może źle znosić podróż samochodem - potrzebuje dużo aktywnosci fizycznej Jak znaleźć dobrą hodowlę ? Jeśli chcesz kupić psa tej rasy, unikaj niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej, legalnej hodowli w naszym Katalogu Hodowców Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny. Wzorzec rasy FCI Wzorzec FCI nr 250 /12. 01. 2009 HAWAŃCZYK (Bichon havanais) POCHODZENIE: Zachodnia część basenu Morza Śródziemnego. Kraj rozwoju rasy: Kuba. PATRONT: FCI. DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: KLASYFIKACJA FCI: Grupa 9 Psy ozdobne i do towarzystwa. Sekcja 1 Bichony i rasy pokrewne. Bez prób HISTORII RASY: Rasa pochodzi z zachodniego rejonu śródziemnomorskiego i rozwinęła się wzdłuż wybrzeży Hiszpanii i Włoch. Wydaje się, że psy te zostały dość wcześnie sprowadzone na Kubę przez włoskich marynarzy. Przez pomyłkę, ze względu na najczęstszy kolor tych psów, jakim jest brązowy (kolor tytoniu), zrodziła się legenda o rodzimym pochodzeniu rasy z Hawany, stolicy Kuby. Zawirowania polityczne doprowadziły jednak do całkowitego wygaśnięcia dawnych linii hawańczyków na Kubie. Po nielegalnym wywiezieniu kilku psów z Kuby, ich nieliczne potomstwo przetrwało w USA. WRAŻENIE OGÓLNE: Hawańczyk jest małym, żywym psem, niskim na kończynach, z długą, obfitą i – milej widzianą – falującą szatą. Jego ruch jest żywy i sprężysty. WAŻNE PROPORCJE: Długość kufy (od wierzchołka nosa do stopu) jest równa odległości pomiędzy stopem a guzem potylicznym. Stosunek długości tułowia (mierzonego od szczytu łopatki do końca pośladków) i wysokości w kłębie wynosi 4:3. ZACHOWANIE/TEMPERAMENT: Nadzwyczaj żywy pies; łatwo ułożyć go na psa stróżującego. Czuły, o wesołym usposobieniu, przyjacielski, czarujący, swawolny i nieco skory do błazeństw. Uwielbia dzieci i może bawić się z nimi bez końca. GŁOWA: Średniej długości; stosunek pomiędzy długością czaszki a długością tułowia (mierzoną od kłębu do nasady ogona) wynosi 3: MÓZGOCZASZKI: Czaszka: Płaska lub bardzo nieznacznie wysklepiona; szeroka; okolica czołowa słabo rozbudowana. Czaszka widziana od góry jest zaokrąglona z tyłu, a niemal prostopadła i kwadratowa z pozostałych trzech boków. Stop: Umiarkowanie TWARZOCZASZKI: Nos: Czarny lub brązowy. Kufa: Zwężająca się lekko w kierunku nosa, ale nie gwizdkowata, ani graniasta. Wargi: Delikatne, suche, nie obwisłe. Zgryz: Nożycowy. Cenione uzębienie kompletne. Brak P1 i M3 tolerowany. Policzki: Bardzo płaskie, nie wystające. Oczy: Dość duże, w kształcie migdała, brązowe, w jak najciemniejszym odcieniu. Łagodne w wyrazie. Obwódki oczu ciemnobrązowe lub czarne. Uszy: Osadzone dość wysoko; opadają wzdłuż policzków, tworząc niewielki fałd, który je lekko unosi. Końce uszu są lekko spiczaste. Uszy pokryte włosem, tworzącym długie frędzle. Nie odchylone jak ramiona wiatraka, ani nie przylegające ściśle do policzków. SZYJA: Średniej długości. TUŁÓW: Długość tułowia przekracza nieznacznie wysokość w kłębie. Grzbiet: Górna linia prosta, nieznacznie wysklepiona w okolicy lędźwiowej. Zad: wyraźnie opadający. Żebra: Dobrze wysklepione. Brzuch (słabizna): Dobrze podkasany. OGON: Noszony wysoko, bądź w formie łukowatej, bądź – lepiej – zawinięty na grzbiecie. Okryty jedwabistą szatą, tworzącą długie, jedwabiste frędzle. KOŃCZYNYKOŃCZYNY PRZEDNIE: Proste i równoległe, suche; dobry kościec. Odległość między podłożem a łokciem nie powinna być większa, niż między łokciem a TYLNE: Dobry kościec; umiarkowane kątowanie. ŁAPY: Nieco wydłużone; małe; zwarte. CHODY: Zgodnie ze swym wesołym usposobieniem, hawańczyk porusza się uderzająco lekko i elastycznie. Swobodny ruch kończyn przednich w linii prostej pociąga za sobą ruch kończyn tylnych. SZATA:SIERŚĆ: Podszerstek wełnisty, słabo rozwinięty; często zupełnie nieobecny. Włos okrywowy bardzo długi (12-18 cm u dorosłego psa), miękki, prosty lub falisty, może tworzyć loki. Jakiekolwiek zabiegi fryzjerskie, wyrównywanie długości włosa przy użyciu nożyczek lub trymowanie, są zabronione. Wyjątek stanowi porządkowanie włosa na łapach, nieznaczne skracanie włosów na czole, by nie zakrywały oczu oraz włosów na pysku, lecz lepiej pozostawić je w ich naturalnej Rzadko jest ona zupełnie czysto biała. Płowa w różnych odcieniach (lekkie przyciemnienia są dopuszczalne), czarna, koloru hawana (brązowo-rudy kolor cygar), koloru tytoniu, rudawo-brązowa. Łaty w wymienionych kolorach są dopuszczalne. Dopuszczalne podpalanie w rozmaitych odcieniach. WYSOKOŚĆ: Wysokość w kłębie: Od 23 do 27 cm. Tolerowana: od 21do 29 cm. WADY: Wszelkie odchylenia od podanego powinny być uznawane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i sprawność zwierzęcia. ISTOTNE WADY: - Brak typu w wyrazie ogólnym. - Graniasta lub gwizdkowata kufa, której długość nie jest identyczna z długością czaszki. - Oczy drapieżnego ptaka; zbyt głęboko osadzone lub wyłupiaste; częściowa depigmentacja obwódek powiek. - Zbyt długi lub krótki tułów. - Prosty, nie noszony nad grzbietem ogon. - „Francuski” front (nadgarstki ustawione zbieżnie, łapy odstawione na zewnątrz). - Zniekształcone tylne łapy. - Twardy, rzadki włos; krótka szata (z wyjątkiem szczenięcej); szata po zabiegach fryzjerskich. WADY DYSKWALIFIKUJĄCE: - Agresja lub nadmierna nieśmiałość. - Depigmentacja nosa. - Przodozgryz lub tyłozgryz - Ektropium, entropium; depigmentacja jednej lub obydwu powiek. - Wysokość poza limitem podanym we wzorcu. Każdy pies o nienormalnej budowie i/lub przejawiający zaburzenia zachowania fizyczne lub psychiczne powinien być zdyskwalifikowany. Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie. Źródło:
trzepanie uszami, drapanie się po uszach, tarzanie się i ocieranie głową o podłogę. oraz ciemna i sucha wydzielina w uszach. W skrajnych przypadkach i przy dużej ilości świerzbu w uszach może dojść do przedostanie się pajęczaków z kanału słuchowego zewnętrznego do głębszych odcinków tego kanału i pojawienia się objawówWitam serdecznie, za 2 tygodnie miał dołączyć do naszej rodziny szczeniak. Wczoraj zadzwoniła do nas hodowczyni z przykrą wiadomością, że wybrany przez nas szczeniak ma tyłozgryz i nie będzie możliwości jego wystawiania. Czy tyłozgryz może powodować jakieś zaburzenia? Czy są konieczne jakiekolwiek zabiegi, czy raczej jest to tylko problem estetyczny? Czy jest się czym martwić? Witam Z opisu wydaje mi się, że chodzi o problem tyłożuchwowia (brachygenia) ( nie ma czegoś takiego jak tyłozgryz ), mamy z tym do czynienia wtedy gdyż żuchwa jest krótsza od szczęki przy zachowanym równym ułożeniu uzębienia w szczęce. Zwierzęta z takim problemem mogą cierpieć z powodów urazów podniebienia i dziąseł szczeki kaleczonych przez wadliwie ułożone kły żuchwowe oraz z bólu szczególnie przy szczekaniu. Zaniechanie leczenia w późniejszym okresie może doprowadzić do powstania przetoki ustno-nosowej. W RTG może być widoczny odczyn kości podniebiennej w miejscu urażenia tkanek miękkich. Usunięcie kłów mlecznych jest postępowaniem z wyboru jako ortodoncja odbarczająca, gdyż usuwa przeszkodę stojąca w drodze do dalszego wzrostu żuchwy na długość. Pozdrawiam Sposób leczenia wady zgryzu uzależniony jest zarówno od rodzaju rozpoznanej wady, jak i wieku pacjenta. Wady zgryzu u dzieci można skorygować choćby poprzez oduczenie ich nieprawidłowych nawyków. Przykładowo u najmłodszych pacjentów, którzy oddychają przez usta, często stosuje się ćwiczenia ortodontyczne – mioterapię.
iStockWrzód Jamy Ustnej U Psa - zdjęcia stockowe i więcej obrazów Afta - Afta, Białe tło, BrązowyPobierz to zdjęcie Wrzód Jamy Ustnej U Psa teraz. Szukaj więcej w bibliotece wolnych od tantiem zdjęć stockowych iStock, obejmującej zdjęcia Afta, które można łatwo i szybko #:gm843004940$9,99iStockIn stockWrzód jamy ustnej u psa – Zdjęcia stockowewrzód jamy ustnej u psa - Zbiór zdjęć royalty-free (Afta)Opismouth ulcer on dog in front of white backgroundObrazy wysokiej jakości do wszelkich Twoich projektów$ z miesięcznym abonamentem10 obrazów miesięcznieNajwiększy rozmiar:5000 x 3337 piks. (42,33 x 28,25 cm) - 300 dpi - kolory RGBID zdjęcia:843004940Data umieszczenia: 5 września 2017Słowa kluczoweAfta Obrazy,Białe tło Obrazy,Brązowy Obrazy,Długie włosy Obrazy,Fotografika Obrazy,Francja Obrazy,Horyzontalny Obrazy,Mały Obrazy,Neutralne tło Obrazy,Otwór gębowy Obrazy,Pies Obrazy,Pies pokojowy Obrazy,Pies rasowy Obrazy,Pokazywać Obrazy,Pomeranian Obrazy,Puszysty Obrazy,Szczenię Obrazy,Ujęcie studyjne Obrazy,Pokaż wszystkieCzęsto zadawane pytania (FAQ)Czym jest licencja typu royalty-free?Licencje typu royalty-free pozwalają na jednokrotną opłatę za bieżące wykorzystywanie zdjęć i klipów wideo chronionych prawem autorskim w projektach osobistych i komercyjnych bez konieczności ponoszenia dodatkowych opłat za każdym razem, gdy korzystasz z tych treści. Jest to korzystne dla obu stron – dlatego też wszystko w serwisie iStock jest objęte licencją typu licencje typu royalty-free są dostępne w serwisie iStock?Licencje royalty-free to najlepsza opcja dla osób, które potrzebują zbioru obrazów do użytku komercyjnego, dlatego każdy plik na iStock jest objęty wyłącznie tym typem licencji, niezależnie od tego, czy jest to zdjęcie, ilustracja czy można korzystać z obrazów i klipów wideo typu royalty-free?Użytkownicy mogą modyfikować, zmieniać rozmiary i dopasowywać do swoich potrzeb wszystkie inne aspekty zasobów dostępnych na iStock, by wykorzystać je przy swoich projektach, niezależnie od tego, czy tworzą reklamy na media społecznościowe, billboardy, prezentacje PowerPoint czy filmy fabularne. Z wyjątkiem zdjęć objętych licencją „Editorial use only” (tylko do użytku redakcji), które mogą być wykorzystywane wyłącznie w projektach redakcyjnych i nie mogą być modyfikowane, możliwości są się więcej na temat obrazów beztantiemowych lub zobacz najczęściej zadawane pytania związane ze zbiorami zdjęć.
Tyłozgryz, przodozgryz i wszystkie inne wadliwe typy zgryzu powodują obniżenie oceny. Oczy: duże, okrągławe, bardzo wyraziste, ale nie wyłupiaste, bardzo ciemne. Jaśniejsze dopuszczalne, ale niepożądane. Uszy: duże, zawsze stojące, rozwarte, szerokie u nasady, zwężające się w stronę nieco zaokrąglonych końców.
zapytał(a) o 16:19 Czy tyłozgryz u psa może się powiększyć? Teraz maluch ma 2msc. Chodzi mi o to czy z czasem może mu zacząć to się jeszcze bardziej powiększyć do tego stopnia, że będzie mu to przeszkadzać w normalnym życiu. Odpowiedzi Amie odpowiedział(a) o 19:40 Jeśli tyłozgryz jest w kłach to prawdopodobne że się jest w przednich zębach i nieznaczny to możliwe, że się skoryguje :) EKSPERTAll Rekin odpowiedział(a) o 21:23 Tak, jak pies rośnie. Uzębienie ustali się gdy pies zakończy wzrost. Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lubZobacz 1 odpowiedź na pytanie: Czy tyłozgryz u psa może się powiększyć. Pytania . Wszystkie pytania; Sondy&Ankiety; Kategorie . Szkoła - zapytaj eksperta (1973)
Mimo tego, że nie wszyscy zdajemy sobie z tego sprawę, zarówno u ludzi, jak i u psiaków dochodzi o wymiany zębów mlecznych na stałe. Kiedy pojawiają się u psiaka mleczne zęby i kiedy następuje wymiana na stałe? Ile pies ma zębów? I jak właściwie wygląda prawidłowy zgryz u psiaka? Tego wszystkiego dowiecie się w dzisiejszym artykule. Czytajcie dalej! Uzębienie psa – kiedy pojawiają się pierwsze zęby? Psy, tak samo jak ludzie, rodzą się bez zębów, ale pierwsze wyrastają już około 3 – 4 tygodnia życia psa. Jako pierwsze pojawiają się najczęściej siekacze. Mleczaki są najczęściej ułożone bardzo blisko siebie i są bardzo ostre. Zakłada się, że wszystkie zęby powinny wykształcić się pomiędzy 6 a 8 tygodniem życia. Ile zębów ma pies? Szczeniaki mają 28 zębów mlecznych – 14 w szczęce i 14 w żuchwie. Wymiana zębów u psa – kiedy następuje? Wymiana zębów zaczyna się około 3 miesiąca życia psiaka. Trwa ona przez kilka miesięcy, najczęściej do 6 – 8 miesiąca życia. Jednak wiek jest tutaj bardzo indywidualną kwestią, ponieważ u jednych osobników proces zaczyna się wcześniej, a u innych później. Wymiana zaczyna się zwykle od siekaczy, następnie pojawiają się stałe zęby przedtrzonowe i trzonowe. Podczas wymiany zębów mlecznych na stałe warto regularnie kontrolować stan jamy ustnej zwierzaka. Powinno się wykonywać takie kontrole samodzielnie w domu. Jeśli pies będzie do nich przyzwyczajony, nie będą stanowić większego problemu. Kiedy psiak ukończy 4 miesiąc życia, powinniśmy dodatkowo wybrać się na konsultację u weterynarza, by sprawdzić, czy nie rozwijają się wady zgryzu, które wymagałyby korekty. Tak, u psów można korygować wady zgryzu! Weterynarz upewni się również, czy wypadanie mleczaków przebiega zgodnie z planem. Następną wizytę można zaplanować na około 6 miesiąc życia psa. Niektóre rasy, szczególnie miniaturowe, mogą mieć problemy z wymianą zębów na stałe, ponieważ często zdarza się, że mleczaki nie wypadają, a stałe zaczynają wyrastać. Niestety taki stan skutkuje poważnymi problemami i może być przyczyną wad zgryzu. Wymiana zębów u psa – kiedy psiak będzie miał pełne uzębienie? Pies powinien mieć pełne uzębienie już około 7 miesiąca życia. Jeśli zauważycie pewne braki w uzębieniu, warto wybrać się do weterynarza, który zleci wykonanie zdjęcia rentgenowskiego. Pozwoli to upewnić się, że zęby rozwijają się prawidłowo, a także, że psiak ma zawiązki zębów, które po prostu pojawią się z opóźnieniem. Trzeba też upewnić się, czy nie mamy do czynienia z przetrwałymi zębami mlecznymi, które są widoczne między stałym uzębieniem. Jeśli psiak będzie mieć problem z przetrwałymi zębami, jednym ze sposobów na ich pozbycie się, jest podawanie zwierzakowi twardszych smakołyków do gryzienia lub szarpaków. Jeśli jednak takie metody nie przyniosą odpowiednich rezultatów, może się okazać, że konieczne będzie chirurgiczne usunięcie zębów w gabinecie. Dzięki takiemu zabiegowi stałe zęby będą w stanie wyrosnąć i zyskają dużo miejsca. Taki stan. Rzeczy może również prowadzić do zbierania się resztek między zębami, które zaczną szybko gnić, co wpłynie na odkładanie się płytki bakteryjnej i zapalenia przyzębia. Dorosły psiak ma aż 42 zęby – 22 w szczęce i 20 w żuchwie. Co ciekawe, ich liczba może się nieco różnić w zależności od rasy psiaka. Niektóre psy posiadają więcej, inne mniej stałych zębów. Każdy ząb składa się z korony, szyjki i korzenia. Są usadowione w szczęce w pojedynczych rzędach. W dalszej części, z tyłu szczęki i żuchwy, znajdują się zęby trzonowe, przed nimi przedtrzonowe. Z przodu znajduję się siekacze, a za nimi kły. Jednak ważna jest nie tylko odpowiednia ilość zębów, ale przede wszystkim ich odpowiednie dopasowanie i zdrowy zgryz. Prawidłowy zgryz kształtuje się w okresie wzrostu, który jest dość newralgiczny pod tym kątem. W tym czasie mogą się bowiem pojawić wady o podłożu genetycznym i wady nabyte, które nie są wrodzone, ale uwarunkowane czynnikami środowiskowymi. Jakie czynniki zaliczają się do środowiskowych? – czynniki żywieniowe – czyli objawiające się niedoborami witamin i mikroelementów; – czynniki behawioralne – są związane między innymi z szarpaniem i gryzieniem twardych przedmiotów. Uważa się, że prawidłowy zgryz to zgryz nożycowy (u niektórych ras dopuszcza się równiej zgryz cęgowy). Do zaburzeń w zakresie zgryzu zalicza się: przodozgryz i tyłozgryz. Tylko weterynarz będzie w stanie ocenić prawidłowość zgryzu i może to zrobić wtedy, kiedy proces wymiany zębów jest zakończony. Niemniej jednak im szybciej wykryjemy wadę zgryzu u swojego pupila, tym szybciej i efektywniej będzie można wdrożyć leczenie. Nieleczona wada zgryzu może dość poważnie obniżać komfort życia psa. Po wymianie zębów na stałe (przed oczywiście również!) bardzo istotne jest, by zadbać o odpowiednią profilaktykę jamy ustnej. Regularne kontrole stanu zębów powinny być normą. Dodatkowo trzeba w jakiś sposób zapobiegać tworzeniu się kamienia nazębnego. Pies powinien mieć dostęp do gryzaków, ale warto również szczotkować mu zęby, lub zaopatrzyć się w specjalną pastę, którą wciera się w dziąsła. Pasta taka zapobiega odkładaniu się kamienia nazębnego. Im wcześniej nauczymy psiaka, że mycie zębów jest normalne, tym łatwiej będzie nam przeprowadzać taki zabieg, kiedy psiak juz podrośnie. W razie jakichkolwiek wątpliwości warto skonsultować się z weterynarzem, który na pewno odpowiednio poinstruuje w kwestii odpowiedniego dbania o zęby psa. Zapisz się na newsletter!
Z drugiej tak jak pisano; wady zgryzu to śliska sprawa. Najbardziej na geny można zwalić tyłozgryz, bo to po prostu niedorozwój żuchwy; pewnie może się pojawić w skrajnych przypadkach niedożywienia psa, niedoborów w okresie wzrostu, ale zakładam, że mówimy o nabywcy, który tego psa karmił w miarę przyzwoicie. Prawidłowo rozwijający się szczeniak ma następujące zęby mleczne: trzy siekacze, kieł oraz trzy zęby przedtrzonowe w każdej ćwiartce jamy ustnej, co razem daje 28 zębów mlecznych. W trakcie wymiany na zęby stałe, mleczaki są zastąpione trzema stałymi zębami siecznymi, kłem, czterema zębami przedtrzonowymi i dwoma trzonowymi w szczęce oraz trzema w żuchwie, co razem daje 42 zęby stałe. Wymiana zębów u psa Psy, tak jak ludzie, mają zęby mleczne i stałe. Uzębienie mleczne rozwija się jeszcze w życiu płodowym i przebiega w wielu etapach – przecież ząb to nie tylko widoczna w jamie ustnej korona, ale też korzeń i system więzadeł, utrzymujących go we właściwym położeniu. Wszystko zaczyna się od powstania listewki zębowej, w której rozwijają się zawiązki zębów – początkowo rozwija się korona, czyli część widziana nad dziąsłem. Kiedy jest już uformowana, ząb jest gotowy do wyrżnięcia i dopiero wtedy formuje się jego korzeń. Jak przebiega u psa wymiana uzębienia mlecznego na stałe?Zaburzenia w wymianie zębówNosówkaPrzetrwałe zęby mleczneZłamanie zębaJak pomóc psu w wymianie zębów?Jak odróżnić ząb mleczny od stałego? Jak przebiega u psa wymiana uzębienia mlecznego na stałe? Jak przebiega wymiana uzębienia u psa? Unerwienie oraz unaczynienie zęba mlecznego jest częściowo wspólne z zębem stałym. Gdy pojawia się zawiązek zęba stałego powoduje on ucisk na nerwy i naczynia zaopatrujące ząb mleczny. Mleczak jest słabiej zaopatrywany w substancje odżywcze, powoli zaczyna obumierać. Ciągły wzrost i rozwój zwierzęcia sprawia, że zębodół również powiększa się, a mały, mleczny ząb przestaje już go ściśle wypełniać. Dochodzi do rozluźnienia więzadeł zębodołowych i ząb nie jest już tak stabilnie osadzony w zębodole. Pojawiający się i rosnący ząb stały wypycha dodatkowo mleczaka, większy rozmiarem ząb stały idealnie wpasowuje się w powstałą w ten sposób przestrzeń. Wymiana zębów u psa zaczyna się od wymiany siekaczy, następnie pojawiają się stałe kły a na końcu wymieniane są zęby przedtrzonowe. Jako ostatnie pojawiają się zęby trzonowe – ich wyrżnięcie się świadczy o dojrzałości zgryzu. Wymiana zębów mlecznych na stałe zwykle nie zostaje zauważona przez opiekuna zwierzęcia. Objawem zwiastunowym zbliżającej się wymiany zębów jest zwykle chęć gryzienia wszystkiego, co tylko można (i nie można) gryźć – twardych butów, gryzaków ale też rąk opiekuna. Czasem zauważalne jest niewielkie zaczerwienienie dziąseł, może pojawić się też niewielkie krwawienie lub niechęć do przyjmowania twardych pokarmów. Opiekunowie często nie znajdują mleczaków, bywa że zęby zostają połknięte z kawałkiem pożywienia. Zaburzenia w wymianie zębów Zaburzenia w wymianie zębów zwykle są spowodowane chorobami, które pies przeszedł w wieku młodzieńczym. Nosówka I tak, najczęstszą przyczyną zatrzymania zębów mlecznych i jednocześnie braku wyrzynania zębów stałych jest przebyta nosówka. Wirus powodujący to schorzenie może spowodować także uszkodzenie ameloblastów oraz odontoblastów – prowadzi to do deformacji korzeni i przedwczesnego zamknięcia wierzchołka korzenia. Zostaje zatrzymany proces wymiany zębów – pies nadal ma mleczaki, a zęby stałe są zatrzymane w kościach szczęki lub żuchwy. Takie zęby mogą wymagać ekstrakcji. Przetrwałe zęby mleczne Inaczej wygląda sprawa z przetrwałymi zębami mlecznymi. To zaburzenie najczęściej dotyczy ras małych i miniaturowych, nie ma związku z przebytymi chorobami. Schorzenie może mieć charakter rodzinny, jednak nie jest do końca wyjaśniony sposób dziedziczenia tej wady. Jest dość niebezpieczne dla komfortu funkcjonowania pupila, przetrwałe zęby mleczne mogą zaburzać prawidłowy zgryz stały, a w efekcie przyczyniać się do wad zgryzu. Stały ząb nie ma odpowiedniej ilości miejsca, aby wyrżnąć się w całości, może zatem dochodzić do częściowego zatrzymania zęba. Przetrwałe zęby mleczne powinny być usunięte, jednak zabieg niesie za sobą ryzyko jatrogennego uszkodzenia szkliwa w zębie stałym. Jeśli w wyniku obecności przetrwałych zębów mlecznych nie dochodzi do zgryzu urazowego, ekstrakcja mleczaków powinna być odsunięta do osiągnięcia dojrzałości zgryzu, czyli do zakończenia wyżynania wszystkich zębów. Złamanie zęba Tak jak wspomniałam, wymiana zębów powoduje chęć gryzienia twardych przedmiotów, a to może predysponować młode zwierzęta do urazów w obrębie jamy ustnej. W przypadku złamania zęba mlecznego należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza weterynarii. Takie urazy zdarzają się stosunkowo rzadko u zdrowo rozwijających się zwierząt, jednak mogą wystąpić, gdy w diecie psa wystąpi nieprawidłowy stosunek wapnia do fosforu. Powoduje to znaczne osłabienie zębów, które stają się delikatne i kruche. Predysponowane do wystąpienia złamania korony zęba mlecznego są też zwierzęta, które przechorowały nosówkę i mają ubytki szkliwa. Złamanie otwarte korony zęba powoduje odsłonięcie miazgi, co grozi powstaniem ropnia okołowierzchołkowego w zębie mlecznym. Zignorowanie tego stanu spowoduje rozwój infekcji w zębodole i przyległych tkankach, znaczące osłabienie zęba stałego i może być przyczyną jego nieprawidłowego ustawienia. Jak pomóc psu w wymianie zębów? Gryzaki dla psa Większość psów wymienia zęby bezobjawowo – opiekun dopiero w trakcie badania klinicznego dowiaduje się, że jego pupil już wymienił lub jest w trakcie wymiany uzębienia. Pies, który zaczyna wymieniać uzębienie, może jednak odczuwać znaczny dyskomfort, są to cechy indywidualne – obrzęknięte i bolące dziąsła sprawiają, że pupil ma chęć gryzienia wszystkiego. W tym czasie warto zapewnić mu odpowiednią ilość gryzaków i zabawek przeznaczonych dla psów, które może gryźć. W przypadku gumowych i silikonowych przedmiotów, można spróbować schłodzić je przed zabawą, aby przyniosły komfort obolałym tkankom. W okresie wymiany zębów nie są wskazane zabawki typu szarpaki – mogą one naruszyć delikatną strukturę wyżynających się zębów stałych i zaburzyć ich przebieg, powodując wadę zgryzu. Jak odróżnić ząb mleczny od stałego? Zęby mleczne są przede wszystkim rozmiarowo mniejsze. W przypadku kłów, w zębach mlecznych widać wyraźne zaostrzenie wierzchołka korony. Przy korzeniu natomiast kieł mleczny jest węższy, niż kieł stały. Zęby mleczne są też dość ostre, co potwierdzi każdy opiekun młodego szczenięcia. W wątpliwych przypadkach warto wykonać zdjęcie RTG zębów – w przypadku mleczaków widoczna jest różnica w grubości szkliwa zęba – zęby mleczne mają cienką warstwę szkliwa i wąski kanał zębowy. Kanał wierzchołka korzenia zęba jest zamknięty w przypadku mleczaków, a sam korzeń jest dość wąski i niezbyt głęboko osadzony w kości. Podsumowanie Warto kontrolować stan zdrowia jamy ustnej u psa. Wymiana zębów mlecznych na stałe jest bardzo ważnym procesem rozwoju organizmu. Jeśli zęby będą wymieniane w nieprawidłowy sposób, jeśli część zębów zostanie zatrzymana, mogą one zaburzyć rozwój zębów stałych. Nieprawidłowe ustawienie zębów stałych może spowodować wadę zgryzu, nieprawidłowe ścieranie zębów, a w konsekwencji zaburzyć rozwój całej jamy ustnej – począwszy od mięśni odpowiadających za przeżuwanie kęsów, skończywszy na stawach skroniowo – żuchwowych. Opiekun powinien przyzwyczaić psa do kontrolowania stanu uzębienia i zabiegów profilaktycznych, które zapewnią zdrowy uśmiech na długie lata. Nosi się je od roku do nawet dwóch lat, w zależności od zaawansowania wady zgryzu. Aparaty stałe mogą składać się z zamków metalowych lub kosmetycznych, mniej widocznych. Są też inne metody leczenia wad zgryzu. U dzieci skuteczna okazać może się mioterapia, polegająca na ćwiczeniach mięśni mimicznych i narządów przeżuwania.paź 12 2020| Zaburzenie ułożenia zębów, to nie tylko „ludzki” problem. Często występuje u psów, kotów, a nawet gryzoni. W przypadku zwierząt problem ten nie tylko jest powodem dyskomfortu, ale często bólu. W niektórych przypadkach może być przyczyną innych chorób jamy ustnej. Niezależnie od stopnia zaawansowania, warto przejść przez diagnozę weterynaryjną i dokładnie sprawdzić, jak bardzo nasz pupil może cierpieć. Nie oznacza też to, że czeka nas zakładanie aparatu na zęby. Na ogół przyczyną wady zgryzu jest nieprawidłowa długość lub szerokość szczęki i żuchwy, złe położenie zęba lub kombinacja wymienionych problemów. Często mają na to wpływ geny i warunki środowiskowe. W przypadku psów ras mniejszych wady zębów wynikają z nieprawidłowego wyrzynania się zębów stałych po „mleczakach”. Czy można zapobiec wadom zgryzu? Najważniejsze jest szybkie rozpoznanie problemu. Wówczas można zapobiec pojawieniu się bólu i pogłębieniu wady. W przypadku uzębienia mlecznego, wady zgryzu należy korygować bezzwłocznie, w wieku 6-8 tygodni. W przypadku uzębienia stałego, jeśli nie ma dyskomfortu, bólu lub rozwijającej się choroby – na ogół nie trzeba podejmować znaczących kroków, jednak podczas badania weterynaryjnego warto sprawdzać, czy nie dzieje się coś niepokojącego. Jeśli zaś pojawia się poważniejszy problem, np. ciągły ból, problemy z gryzieniem posiłków, stan zapalny, wówczas należy podjąć odpowiednie kroki. Leczenie ortodontyczne może polegać na skracaniu koron zębowych lub na ekstrakcji. Często też lekarze weterynarii zajmujący się ortodoncją proponują skorygowanie wad uzębienia poprzez systematyczne bawienie się psa gumową zabawką, która jest odpowiednio wyprofilowana. Badanie zgryzu jest jednym z elementów badania zwierzęcia. Im wcześniej zostaną podjęte kroki, by zgryz poprawić, tym lepiej. Często niezbędnym elementem diagnozy jest wykonanie zdjęcia radiologicznego, by prawidłowo ocenić zaawansowanie wady, możliwe sposoby leczenia i wszelkie trudności, które mogą wpłynąć na powodzenie. Prawidłowy zgryz w przypadku psów, to zgryz nożycowy. Siekacze żuchwy znajdują się za siekaczami szczęki. Zgryz ten powstał w drodze ewolucji, przy stopniowym udomowianiu psów. Zgryz kleszczowy występuje często u psów z ras pasterskich. To tak zwany zgryz pierwotny. Siekacze szczęki i żuchwy nachodzą na siebie. Przodozgryz, czyli wysunięcie siekaczy do przodu, to cecha typowa dla psów z brachycefaliczną budową czaszki, czyli u bokserów, buldogów czy pekińczyków. W przypadku innych raz uważany jest za wadliwy. Z kolei tyłozgryz jest wadą bezwzględną. Skrócona żuchwa i cofnięcie siekaczy wymaga korekty. Zgryz naprzemienny także uważany jest za bezwzględną wadę: siekacze żuchwy wychodzą przed lub lezą za siekaczami szczęki. Bardzo często krzywy zgryz jest tematem dyskusji na temat etyki. Psy wystawowe mogą zostać zdyskwalifikowane z zawodów, jeśli wada jest zbyt duża. Natomiast zawsze czynnikiem nadrzędnym jest zdrowie. Problemy z gryzieniem mogą przełożyć się na pogorszenie całego stanu zdrowia psa. Dlatego podczas wizyt w gabinecie weterynaryjnym warto sprawdzić prawidłowy stan pyska, zębów, dziąseł. Nie tylko dla estetyki, ale przede wszystkim: dla długiego, komfortowego życia, bez bólu.
Tyłozgryz to wada zgryzu rozwijająca się wraz z wyrzynaniem się zębów stałych. To właśnie wtedy powstaje również wiele szkodliwych nawyków, które w późniejszym czasie mają wpływ zarówno na rozwój naszej szczęki, jak i całości uzębienia. Brak podjęcia odpowiedniego rodzaju leczenia u najmłodszych może przerodzić się w Data aktualizacji: 27 lutego 2022 Przodozgryz jest jedną z najrzadszych wad zgryzu w Polsce, którą można rozpoznać po charakterystycznym wysunięciu do przodu wargi dolnej lub brody. Przodozgryz jest nie tylko defektem estetycznym, ale znacząco utrudnia jedzenie, oddychanie oraz mówienie. Sprawdź, czym charakteryzuje się przodozgryz, a także jak leczyć doprzednią wadę zgryzu. Co to jest przodozgryz? Wada zgryzu jest zaburzeniem w budowie i czynnościach narządów jamy ustnej. Zaburzenie może dotyczyć pojedynczych zębów, całych łuków zębowych i ich wzajemnej relacji. Wady zgryzu mogą występować w trzech płaszczyznach: strzałkowej, czołowej oraz poziomej. W każdej z wymienionych płaszczyzn występują inne rodzaje wad zgryzu. Orlik-Grzybowska wprowadziła następującą klasyfikację zaburzeń zgryzu: poprzeczne: zgryz krzyżowy - odwrotne zachodzenie zębów dolnych na górne i zaburzenie linii pośrodkowej dolnego łuku zębowego, zgryz przewieszony – stykanie się części podniebiennych zębów górnych z częściami policzkowymi zębów dolnych, boczne przemieszczenie żuchwy – po stronie przemieszczenia występuje zgryz krzyżowy, a po drugiej stronie zgryz przewieszony, przednio-tylne: tyłozgryz i tyłożuchwie - cofnięcie dolnego łuku zębów, przodozgryz i przodożuchwie - wysunięcie do przodu dolnego łuku zębów lub całej żuchwy, pionowe: zgryz otwarty z charakterystyczną szparą niedogryzową, zgryz głęboki - głębokie zachodzenie górnych siekaczy na dolne. Przodozgryz a inne wady zgryzu Przodozgryz, inaczej doprzednia wada zgryzu, polega na wysunięciu całego dolnego łuku zębowego lub tylko przedniej części łuku. Wyróżnia się przodozgryz: całkowity, częściowy, rzekomy. Przodozgryz całkowity to wysunięcie całego dolnego łuku względem górnego, a częściowy to wysunięcie jedynie przedniej części łuku. O przodozgryzie rzekomym mówi się wtedy, gdy u pacjenta doszło do zahamowania doprzedniego wzrostu szczęki, przez co wydaje się, że prawidłowy łuk dolny jest wysunięty. U pacjentów z przodozgryzem obserwuje się wysunięcie do przodu dolnej wargi i brody, a także wydłużenie dolnego odcinka twarzy. Niekiedy wada objawia się przerwą pomiędzy siekaczami w łuku górnym i dolnym. Przodozgryz nie występuje często. Według Małgorzaty Pobol-Aidi jest najrzadszą wadą zgryzu w Polsce. Występuje u około 10 procent pacjentów z wadami zgryzu. Najczęstszą wadą jest tyłozgryz, czyli cofnięcie dolnego łuku zębowego. Tyłozgryz stanowi około 60 procent wszystkich zaburzeń zgryzu. Przodozgryz u dziecka Przyczyną dolegliwości mogą być uwarunkowania genetyczne. Jeśli jedno z rodziców ma taką wadę zgryzu, to jest prawdopodobne, że wystąpi ona także u dziecka. Wadę często obserwuje się u dzieci z: rozszczepem podniebienia, zespołem Aperta, zespołem Downa, zespołem Crouzona. Za doprzednią wadę zgryzu odpowiadają także czynniki środowiskowe, takie jak ssanie górnej wargi oraz kciuka. Powodem przodozgryzu u dzieci może też być zbyt wysokie ułożenie głowy w czasie snu, która wymusza przesuwanie się żuchwy do przodu. Przodozgryz prowadzi do zaburzeń w oddychaniu, gryzieniu i żuciu pokarmów oraz wad wymowy. Dzieci z przodozgryzem często seplenią. Przodozgryz u psa Przodozgryz u psa charakteryzuje się dłuższą żuchwą niż psów z przodozgryzem zwykle większość zębów żuchwy jest przesunięta donosowo. Jeśli u czworonoga występuje blokada zębowa, czyli wzajemnie nachodzące na siebie zęby utrwalają pozycję żuchwy, to może dodatkowo pojawić się inna wada zgryzu – boczne skrzywienie żuchwy oraz zgryz otwarty. W przypadku psów właściwym określeniem na ten rodzaj wady jest przodożuchwie. Przodozgryz jest nazwą potoczną. Leczenie przodozgryzu Leczeniem doprzednich wad zgryzu zajmuje się lekarz ortodonta. Niwelowanie przodozgryzu należy zacząć w czasie wymienia się zębów mlecznych na stałe. Tak wczesne rozpoczęcie leczenia daje duże możliwości kompensacyjne organizmu. Niektórzy ortodonci zalecają rozpocząć leczenie przodozgryzu u dzieci, które mają tylko mleczne zęby. Wówczas szlifuje się guzki na powierzchni zębów, co wspomaga cofanie się żuchwy. Jeśli dziecko ma uzębienie mieszane, ortodonta zaleca płytkę Schwarza, Twin Block lub inne ruchome aparaty ortodontyczne. Niekiedy leczenie ortodontyczne doprzednich wad zgryzu wymaga bardziej zaawansowanych metod – terapii maską twarzową, procą bródkową lub aparatem do rozerwania szwu podniebiennego. W skrajnych przypadkach konieczna jest operacja. W przypadku leczenia przodozgryzu w okresie późnego uzębienia stałego konieczne jest założenie stałego aparatu ortodontycznego. Czytaj: Wady zgryzu u dzieci i dorosłych - rodzaje, klasyfikacja Jak powinien wyglądać prawidłowy zgryz? Cherubizm (choroba) - przyczyny, objawy, badania, leczenie Czy ten artykuł był dla Ciebie pomocny? Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami na temat zdrowia i zdrowego stylu życia, zapraszamy na nasz portal ponownie! Learn the definition of 'tyłozgryz'. Check out the pronunciation, synonyms and grammar. Browse the use examples 'tyłozgryz' in the great Polish corpus. Tyłozgryz jest jedną z najczęściej występujących wad zgryzu, stanowiąc około 45% wszystkich wad występujących w naszej populacji. Jak powstaje tyłozgryz? I jak go leczyć? Rodzaje tyłozgryzu Wady zgryzu dzielimy ze względu na kierunek przestrzenny, w którym się rozwijają. Są to: wady poprzeczne,wady pionowe (góra-dół),wady strzałkowe (przednio-tylne). Tyłozgryz zalicza się do wad strzałkowych. Dokładniej jest to wada, w której dolny łuk zębowy jest za bardzo cofnięty w stosunku do łuku górnego. Tyłozgryz można podzielić również na częściowy i całkowity: tyłozgryz całkowity występuje, gdy cały łuk zębowy dolny jest cofnięty w stosunku do górnego;tyłozgryz częściowy polega na wystąpieniu szpary przednio-tylnej, czyli przerwy między przednimi górnymi a dolnymi siekaczami. Jest to więc nieprawidłowe ustawienie tylko przednich zębów, natomiast zęby boczne są ustawione prawidłowo. Najbardziej zaawansowaną formą tyłozgryzu jest retrogenia, czyli tyłożuchwie morfologiczne. To poważna szkieletowa wada zgryzu, w której dochodzi do zahamowania doprzedniego wzrostu żuchwy. Dodatkowo bardzo często występują też zmiany w jej budowie — żuchwa jest za mała w stosunku do szczęki, a jej ruchy doprzednie mogą być ograniczone. Tak nasilona wada może się rozwijać na skutek upadku na brodę we wczesnym dzieciństwie i uszkodzenia w stawie skroniowo-żuchwowym, gdzie znajdują się główne ośrodki wzrostu żuchwy, ogólnoustrojowego zakażenia, które atakuje również stawy skroniowo-żuchwowe (np. w przebiegu sepsy) lub są składową poważnych wad genetycznych ( Pierre-Robin’a) Jak rozpoznać tyłozgryz? Tyłozgryz Tyłozgryz objawia się cofnięciem bródki, pogłębieniem bruzdy wargowo-bródkowej i wywinięciem wargi dolnej. Objawy retrogenii są znacznie poważniejsze — żuchwa jest jeszcze bardziej cofnięta, bródka spłaszczona, a dolny odcinek twarzy jest wydłużony. Pacjenci mają tzw. ptasi profil. Jak powstaje tyłozgryz? Czynniki powstawania tyłozgryzu mogą być różne. Najczęściej są to czynniki środowiskowe, ale mogą to być również czynniki dziedziczne. Do czynników środowiskowych należą zaburzenia postawy jamy ustnej (oral posture) i jej funkcji oraz szkodliwe nawyki, takie jak: przedłużone ssanie smoczka,ssanie palców i zasysanie wargi dolnej,długie i częste karmienie butelką,stale otwarta buzia i brak możliwości kształtowania się właściwej pozycji języka to znaczy na podniebieniu (ustny tor oddychania). Leczenie tyłozgryzu musi zostać poprzedzone dokładną diagnostyką, analizą rysów twarzy pacjenta, jego uzębienia, wykonaniu modeli wycisków, zdjęć rentgenowskich, fotografii twarzy i przeprowadzeniu dokładnego wywiadu. Na tej podstawie ortodonta ocenia, jakie jest podłoże wady. W ustalaniu planu leczenia ważny jest również wiek pacjenta. W przypadku pacjentów, u których zakończył się już okres wzrostu, modyfikacja i modelowanie wzrostu szczęki jest już mocno ograniczone. U dziecka do lat 7 leczenie będzie miało bardziej naturalny i łatwiejszy przebieg. U dzieci, u których czynnikami wystąpienia tyłozgryzu są zaburzenia postawy i funkcji w zakresie jamy ustnej i/lub nieprawidłowe nawyki, leczenie zaczyna się od wyeliminowania tych przyczyn. Powinno to być leczenie zespołowe. Dziecko w zależności od potrzeby powinno być pod opieką ortodonty, laryngologa, alergologa, logopedy, fizjoterapeuty, mioterapeuty itp. Rolą ortodoncji najczęściej jest w tym przypadku poszerzanie łuków zębowych, normalizacja postawy języka i nauka oddychania przez nos. U dorosłych postępuje się inaczej. Nie mam już w tym przypadku możliwości zapobiegania dalszemu rozwojowi tyłozgryzu i sterowania dalszym wzrostem szczęki i żuchwy. Możliwości leczenia są uzależnione od nasilenia tyłozgryzu i współwystępowania również składowej szkieletowej. Jeśli jest duża dysproporcja między szczęką, a żuchwą, która jest za mała i ustawiona za bardzo do tyłu, jedynym rozwiązaniem może być chirurgiczne leczenie ortognatyczne wspomagane leczeniem ortodontycznym aparatami. Innym rodzajem leczenia jest usunięcie stałych, górnych zębów (najczęściej czwórek). W ten sposób uzyskuje się prawidłowe ustawienie zgryzu, ale niestety może mieć ono niekorzystny wpływ na wygląd twarzy i uśmiechu. Jest to tzw. kamuflaż ortodontyczny. Niestety usuwanie zdrowych zębów, powoduje dodatkowo niepotrzebne zwężenie łuku zębowego, co ma negatywny wpływ na wygląd uśmiechu i zmniejszenie miejsca potrzebnego dla prawidłowej pozycji spoczynkowej języka. Inną metodą leczenia dorosłych pacjentów z tyłozgryzem może być dystalizacja zębów, która polega na przesunięciu górnych bocznych zębów w tył, w celu dopasowania łuków zębowych do ich prawidłowej relacji. Gdy wada spowodowana jest zbyt dotylnie ustawionym łukiem zębowym dolnym i/lub dotylnie ustawioną żuchwą leczenie może polegać na jej wysunięciu. W badaniu morfologicznym mamy też tzw. obraz krwinek - czy są prawidłowej wielkości, kształtu.Idealnie byłoby wykonywać okresowe, kontrolne badanie krwi naszego psa czy kota raz do roku, a na pewno nie rzadziej niż raz na dwa lata. Badania te powinno wykonywać się u zwierzęcia na czczo. W badaniu hematologicznym wykonuje się:Wada zgryzu dotyczy wszystkich ssaków. W większości przypadków jest to jedynie problem estetyczny, który nie wpływa na komfort codziennego życia. Czasem jednak tyłozgryz u psa może prowadzić do kaleczenia żuchwy podczas posiłków. To właśnie wtedy wymagana jest konsultacja z lekarzem weterynarii i zastosowanie odpowiedniego leczenia. Ortodontyczny problem, czyli tyłozgryz u psa Ocena zgryzu u psa nie jest taka prosta! Najpierw trzeba wiedzieć, że istnieje kilka typów zgryzów, które mogą wpływać na jakość życia czworonoga. Najpowszechniejszym rodzajem zgryzu jest zgryz nożycowy i to właśnie on jest najbardziej pożądanym i prawidłowym wśród większości psich ras. Zgryz kleszczowy występuje natomiast u psów pasterskich – w tym przypadku siekacze szczęki i żuchwy po prostu na siebie zachodzą. Do wadliwych zgryzów zalicza się zgryz naprzemienny, w którym siekacze dolne są wysunięte na przód i położone za siekaczami górnymi. U psów wyróżnia się także przodozgryz oraz tyłozgryz. W pierwszym przypadku siekacze dolne są wysunięte do przodu dużo bardziej niż górne, co można zauważyć w przypadku niektórych psów rasowych, takich jak boksery. Tyłozgryz u psa to natomiast odwrotność, czyli siekacze żuchwy są znacznie cofnięte w stosunku do siekaczy górnych. Czy tyłozgryz u psa jest poważną wadą zgryzu? W większości przypadków tyłozgryz u psa jest jedynie problemem estetycznym i nie wymaga interwencji weterynaryjnej. Uzębienie psa, choć początkowo może prowadzić do kaleczenia dziąseł, po pewnym czasie przestaje sprawiać dyskomfort. Diagnozy wady zgryzu może dokonać tylko lekarz weterynarii, ale jedynie po wyrżnięciu się zębów stałych. Aby zatem w pełni ocenić wadliwość zgryzu u pupila, musisz poczekać aż wypadną mu zęby mleczne. W większości przypadków tyłozgryz u psa nie powoduje problemów z gryzieniem, dlatego też nie uznaje się go za dużą wadę, jeśli pies nie będzie brał udziału w wystawach psów rasowych. Jak leczyć tyłozgryz u psa? Leczenie wad zgryzu u psów uważa się za temat kontrowersyjny i stosuje się je tylko w przypadku wad zębowych, które utrudniają codzienne funkcjonowanie. Aparat ortodontyczny dla psa musi być stale kontrolowany przez lekarza weterynarii, który może ocenić, czy nie doszło do jego uszkodzenia, na przykład podczas zabawy. Leczenie ortodontyczne trwa od dwóch do czterech miesięcy, co zależne jest od wielkości wady. Nie oznacza to, że po tym czasie pies będzie miał prawidłowy zgryz – im poważniejsza wada, tym większa szansa na pełną eliminację tyłozgryzu u psa jest niższa. Opiekun powinien mieć też na uwadze, że noszenie aparatu ortodontycznego przez psa powoduje ogromny dyskomfort, co może wpłynąć na zachowanie czworonoga. Leczenie ortodontyczne u psów jest dość kontrowersyjną kwestią. Tyłozgryz u psa jest jednak wadą, która może powodować znaczny dyskomfort, dlatego diagnozę powinien przeprowadzić doświadczony lekarz weterynarii. Nie zawsze noszenie aparatu będzie dobrym rozwiązaniem, czasem wystarczy usunięcie zęba, co ma miejsce w momencie, gdy kieł stale kaleczy podniebienie czy policzki. Są to jednak sytuacje sporadyczne i całkowicie uzasadnione. Przed decyzją upiększania psa warto postawić sobie pytanie, czy na pewno taka wada zgryzu przeszkadza pupilowi, czy jest może wyłącznie problemem estetycznym?
NA CO ZWRÓCIĆ UWAGĘ KUPUJĄC SAMOYEDA? Człowiek decyduje się na Samoyeda - załóżmy - po rozważeniu wszystkich za i przeciw, plusów i minusów i postanawia, że jest to pies dla niego. Niestety, do tej pory jako takiej styczności z rasą nie miał, bądź miał, ale nie wie czym kierować się przy zakupie szczenięcia. Pomińmy tutaj wątek pseudohodowli i hodowli, bo o tym było pisane na forum MójYed tutaj: Z czego wynika cena szczenięcia bez rodowodu? i tutaj: Od czego zależy cena Samojeda z rodowodem?Pomińmy też temat, w jaki sposób wybrać hodowlę - bo to temat rzeka na osobny wątek. Pokrótce - na co zwrócić uwagę kupując szczenię Samoyeda: 1. BADANIA RODZICÓW Przede wszystkim badania - i nie podchodzić do tego tematu w sposób olewający. Niezależnie od tego, czy kupujemy szczenię pod kątem wystaw, sportu, dogoterapii, czy tylko jako pies rodzinny, w pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na zdrowie rodziców i przodków danego skojarzenia. Rodzice powinni być koniecznie przebadani pod kątem dysplazji bioder (z wynikiem HD:A, HD:B lub HD:C, przy czym HD:C powinno być łączone tylko i wyłącznie z HD:A; HD:A jest wynikiem najlepszym) oraz dziedzicznych chorób oczu (badanie powinno być przeprowadzone przez uprawnionego lekarza okulistę, który poświadczy wynik certyfikatem; certyfikat ECVO zwany także CERF jest ważny rok od dnia otrzymania - badanie powinno się więc powtarzać). Dodatkowo Samoyed może być przebadany pod kątem dysplazji łokci (najlepszy wynik to ED:0/0) lub mieć testy DNA na choroby XL-PRA (wynik neg/negative/negatywny lub free/wolny) i RD-OSD. W praktyce za komplet badań Samoyeda uznaje się badanie bioder (HD) oraz badania należy bać się pytać o dowody wyników badań - normalny hodowca nie ma problemów z udostępnieniem potwierdzenia. W przypadku dysplazji bioder jest to wbitka w rodowód, w przypadku badań oczu jest to certyfikat, choć certyfikat u każdego okulisty wygląda nieco inaczej: Dlaczego tak ważne są badania rodziców? Zmniejszają ryzyko schorzeń (dysplazja, choroby oczu) u szczenięcia. Skoro hodowca chce kilka tysięcy za szczenię, niech zainwestuje tych kilka stówek w przebadanie psów celem sprawdzenia, czy nie są obciążone jakąś chorobą. Wbrew powszechnej opinii, iż "Samoyedy to zdrowa rasa", jest to rasa obciążona dysplazją bioder i niektórymi chorobami oczu - i to naprawdę niemały problem w rasie. Niestety, hodowcy rzadko podają złe wyniki psów ze swoich hodowli do publicznej wiadomości, zwykle chwalą się tylko tymi korzystnymi, choć nie ma czegoś takiego, jak linia wolna od schorzeń. Eliminacja osobników chorych, choć nie wyklucza całkowicie ryzyka wystąpienia problemu (zwykle wady dziedziczą się wielogenowo, stąd bardzo ciężko jest przewidzieć, kiedy się ujawnią), naukowo udowodniono, że im "czystsza" linia i im lepsze wyniki zdrowotne mają psy w danych skojarzeniu oraz ich przodkowie, tym mniejsze jest ryzyko wystąpienia problemu u szczeniąt, stąd tak istotne jest, by wybrać linię, w której jak najrzadziej pojawiają się pewne problemy zdrowotne. Dlatego absolutnym minimum powinni być przebadani rodzice z dobrymi wynikami badań na dysplazję bioder oraz chorób oczu, a najlepiej, jeśli także ich przodkowie są przebadani i wolni od tych schorzeń. UWAGA!Jeśli hodowca nie chce udostępnić wyników badań rodziców (bądź jednego z rodziców) miotu, istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że psy są chore w sposób wykluczający z hodowli. Zwiększa to ryzyko wystąpienia schorzeń u hodowca twierdzi, że nie bada psów, bo "na oko" widać, że są zdrowe - poszukaj innej hodowca twierdzi, że zdrowie jednego rodzica gwarantuje zdrowie szczenięcia - poszukaj innej hodowli. W dzisiejszych czasach badania psów przed użyciem w hodowli powinny być na porządku dziennym. Posunę się do stwierdzenia, że hodowca, który nie bada swoich psów, niewiele różni się od pseudohodowcy pod szyldem Związku Kynologicznego, który rozmnaża wszystko jak leci. Dlatego jeśli hodowca wymaga od kogoś zapłaty za szczenię, niech wymaga też od siebie. Szczególnie działając w trosce o dobro rasy. 2. STAN SZCZENIĘCIA I HODOWLI Hodowla hodowli nierówna, nawet jeśli jest zarejestrowana w najlepszej organizacji świata ;) wszędzie, gdzie w grę wchodzą pieniądze, zdarzają się ludzie nastawieni na zysk, tzw. "czarne owce". Dlatego należy zawsze zachować czujność. Wspaniale jest, jeśli hodowla znajduje się blisko naszego miejsca zamieszkania i hodowlę można odwiedzić przed wielkim dniem odbioru szczenięcia. Można wtedy sprawdzić, w jakich warunkach szczenię ma się urodzić, wychować i w jakich warunkach żyją takiej możliwości nie mamy, warto zasięgnąć opinii osób "siedzących" dłużej w temacie (opinie są subiektywne, dlatego warto zapytać kilka niezależnych osób) i wypytać hodowcę o wiele co zwrócić uwagę będąc na miejscu?W jakich warunkach przechowywane są szczenięta - podłoże, otoczenie (czy jest to miejsce, w którym mają stały kontakt z człowiekiem, czy są odizolowane) itp. Stan zdrowia szczenięcia - czy ogólnie szczenię wygląda na zdrowe, czy nie jest osowiałe, czy nie ma śladów biegunki,czy brzuszek nie jest wzdęty (nie mylić wzdęcia z grubym brzuszkiem) lub obrzmiały (np. na skutek zarobaczenia); jaki jest stan skóry i sierści; spojrzeć, w jaki sposób szczenię się porusza, czy nie ma z tym problemów. Koniecznie należy dowiedzieć się, czym szczenię było karmione i jak coś budzi nasze obawy bądź podejrzenia, nie bać się pytać i reagować. 3. WYBÓR SZCZENIĘCIA POD KĄTEM: a) Pies rodzinny Tutaj wybór jest najprostszy - pies ma być po prostu towarzyszem. Skupiamy się więc na tym, co napisałam wyżej - najważniejsze, żeby rodzice byli przebadani, a stan zdrowia szczenięcia nie wskazywał na nic niepokojącego. Jeśli nie planujemy kariery wystawowej, warto zapytać o szczenię z wadą dyskwalifikującą, czyli o tzw. "peta" bądź "szczenię na kolanka". Taki pies będzie mieć wadę, która dyskwalifikuje go z wystaw (np. krzywy zgryz), a nie wpływa na jego zdrowie. Cena za takie szczenię jest zwykle niższa. Warto przy wyborze szczenięcia przeprowadzić test Campbella, aby ocenić temperament psa: b) Pies terapeutyczny Z dogoterapią nie jest tak, że są wskazane do terapii rasy i każdy osobnik tej rasy na psa terapeutę się nadaje. Liczą się wyłącznie cechy danego osobnika, jego temperament i predyspozycje. Kupując szczenię z myślą o dogoterapii najlepiej jest znaleźć hodowlę, która współpracuje z którąś z instytucji terapeutycznych w Polsce, dzięki czemu uprawniony dogo/kynoterapeuta przeprowadzi fachowe testy predyspozycji szczeniąt do dogoterapii, wybierając najodpowiedniejsze do tego celu szczenię. W tym wypadku najlepiej jest polegać na opinii fachowca. Hodowca może próbować sam wybrać szczenię, jednak fachowiec to fachowiec, tym bardziej, ze są w Polsce hodowle, które z ośrodkami terapeutycznymi współpracują. Listę ośrodków dogoterapeutycznych można znaleźć tutaj: Ośrodki dogoterapeutyczne w Polsce. Jeśli planujemy więc dogoterapię, warto zapytać hodowcę o możliwość przeprowadzenia testów predyspozycji przez przypadku decyzji o zakupie psa do dogoterapii, należy zwrócić szczególną uwagę na nacisk hodowli na socjalizację szczeniąt. I nie chodzi tutaj o słynną "wczesną stymulację neurologiczną", tylko przykładanie się do zapoznawania psa z otoczeniem, np. metodą "Złota 12". c) Pies sportowy Samoyed to pies, który doskonale sprawdza w sportach. Można trenować z nim zaprzęgi, agility, sprawdzają się też w obedience, a nawet zaganianie owiec :)Najczęściej Samoyeda pod kątem sportu zakupuje się jednak do zaprzęgu. Teoretycznie każdego psa da się wyszkolić do biegania w zaprzęgu. W praktyce nie każdy pies będzie w tym się sprawdzać. Według specjalistów najlepiej jest wybrać szczenię po rodzicach, którzy trenują zaprzęgi, najlepiej na pozycji lidera (wiele bowiem cech psychicznych jest dziedziczna, a nie każdy pies nadaje się na lidera). Szczenię powinno być żywiołowe, ciekawskie, ale i najbardziej socjalne - należy sprawdzić, jak do socjalizacji podchodzi hodowca. Ważne jest jak najwięcej kontaktów z ludźmi – poznawanie dzieci i dorosłych, zabawy z nimi. Bardzo ważny jest też kontakt z wieloma dorosłymi psami - możliwie różnych maści i wielkości (oczywiście z zachowaniem zasad profilaktyki chorób). Szczenię musi być odważne, pewne siebie, a jednocześnie chętne do współpracy. U psa zaprzęgowego lub ogólnie sportowego podstawą jest dobre zdrowie (a więc pilnujemy, by rodzice byli zdrowi!), zapał do pracy, szybkość i posłuszeństwo. Więcej: oraz d) Pies wystawowy Wybierając psa pod kątem wystaw należy kierować się przede wszystkim tym, by pies nie miał wad dyskwalifikujących bądź wad, które mogą utrudnić mu "karierę". Nie jest tak, że w każdym miocie rodzą się gwiazdy ringów. Nie każde też super rokujące szczenię wyrasta tak wspaniale, jak się zapowiada. Przy zakupie dobrego szczenięcia na wystawy trzeba wybrać dobry miot, ładnie zapowiadającego się szczeniaka i mieć sporo szczęścia przede wszystkim ;)Nawet jeśli chcemy 'zwykłego' psa do powystawiania, należy zwrócić uwagę na niektóre rzeczy, widoczne już u szczeniaka: ** pigmentacja - Samoyed powinien mieć doskonale wypigmentowane powieki oraz wargi (powinny być czarne, bez przerw). Co istotne, niektóre nieduże ubytki pigmentu w niektórych liniach pigmentują się nawet do kliku miesięcy, co oznacza, że niektóre szczenięta mogą mieć w przyszłości pełną pigmentację, choć tu należy polegać na znajomości linii i wielkości ubytków u pigmentu są poważną wadą wg wzorca: ** zgryz - co prawda zgryz może skrzywić się po wymianie zębów, ale jeśli szczenię ma prawidłowy zgryz przy mlecznych zębach, jest wysoka szansa na to, że zostanie jaki jest ;) zdarzają się też przypadki, że szczenięciu z nieprawidłowym zgryzem, po wymianie zębów na stałe, zgryz się naprawia; u Samoyeda akceptowany jest zgryz nożycowy nieprawidłowe zgryzy: zgryz cęgowy, przodozgryz, tyłozgryzzestawienie zgryzów ** charakter - szczenię powinno być dobrze zsocjalizowane, chętne do współpracy i pewne siebie. Znaczną częścią sukcesu jest piękna prezentacja psa, a więc szczenię musi mieć bardzo dobry charakter - ciężko przebić się w ringu psu niepewnemu. Agresja u psa jest niedopuszczalna. ** inne - można oceniać rokowania szczenięcia w wieku kilku tygodni, jednak doskonała budowa w wieku szczenięcym nie stanowi gwarancji, że szczenię dokładnie tak wyrośnie. Warto jednak zapoznać się z wzorcem rasy i obejrzeć szczenię pod tym kątem. Zwrócić uwagę, czy szczenię ma dobrze osadzony ogonek - jak go nosi? zarzucony na plecy czy w dole? Czy ogonek jest wystarczająco długi (zdarzały się przypadki szczątkowych ogonów u Samoyedów!). Jaki jest kolor oka (preferowane jest jak najciemniejsze, choć kolor oka może zmieniać się z wiekiem)? Najlepsze jest jednak wybranie hodowcy, który ma dobrą opinię i pomoże nam uczciwie w wytypowaniu ładnie zapowiadającego się szczenięcia, wyróżniającego się na tle miotu. Opracowanie: Paulina Adamska, hodowla The Glow Of The Snowy Star. Chcesz dodać coś od siebie? Masz pytania? Zapraszamy do wątku z artykułem na forum MójYed: NA CO ZWRÓCIĆ UWAGĘ KUPUJĄC SZCZENIĘ SAMOYEDA?
z0reAd.